U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.
    F I L M  &  V I D E O  
NIEUWS  | TEGENSPRAAK  | SUPPLEMENT  | AGENDA  | ARCHIEF  | ADVERTENTIES  | SERVICE 


Greta Scacchi


In de reeks profielen van eigentijdse sterren deze week Greta Scacchi, specialiste in gekostumeerde rollen, die in The Red Violin de muze van een 19de eeuwse componist speelt.

Door PIETER STEINZ

In Robert Altmans Hollywoodsatire The Player, de beste film waarin ze optrad, speelde Greta Scacchi een kunstenares uit IJsland die zonder veel scrupules de ene man voor de andere inruilde. Het was een even mysterieuze als ijskoude rol, en een die afrekende met Scacchi's imago als doorgaans fatale seksbom, die - net als Susan Sarandon vijftien jaar eerder - in de meeste van haar films monter uit de kleren ging. Wie Scacchi zag als de bedachtzame June Gudmundsdottir, kon zich nauwelijks voorstellen dat dit dezelfde actrice was die in The Coca- Cola Kid (Dusan Makavejev, 1985) zowel haar tegenspeler als de filmkijkers het hoofd op hol had gebracht, of die in het koloniale drama White Mischief (Michael Radford, 1988) furore had gemaakt met wat reclameschrijvers 'stomende scènes' noemen.

"Je herkent me zeker niet met mijn kleren aan," moet Scacchi tien jaar geleden op een Hollywood-feestje tegen regisseur Paul Mazursky gezegd hebben. Maar het lag subtieler: tot 1990 had Scacchi nog nooit in een Hollywood-film gespeeld. Na haar debuut in een obscure Duitse film (Das zweite Gesicht, 1982) speelde ze in Britse films (het India- drama Heat and Dust van Merchant-Ivory; de politieke thriller Defence of the Realm), in Australische, en in Italiaanse, waaronder Good Morning Babilonia van de gebroeders Taviani. Greta Scacchi (geboren in Milaan, 16 februari 1960; getogen in Engeland en Australië) was gemaakt voor een cosmopolitische carrière. "Ik ben half Italiaans, half Engels, half Australisch, en ik kan niet rekenen," zei ze ooit tegen The Boston Globe.

Alan J. Pakula's Presumed Innocent, waarin ze in flashback de krengige dode verleidster van Harrison Ford speelde, betekende voor Scacchi een bescheiden doorbraak in Hollywood. Behalve The Player zou een handjevol weinig opvallende films volgen, voordat ze weer terug zou keren naar haar vertrouwde Engeland en Australië. Haar opleiding aan de Old Vic Drama School, die ze aan het begin van haar carrière gevolgd had, verloochende zich nooit - het was volgens Scacchi zelfs de reden dat zo weinig Hollywood-regisseurs haar een Amerikaanse rol toevertrouwden.

Tegenwoordig is Greta Scacchi vooral bekend van historische en/of prestigieuze kostuumfilms. In Jefferson in Paris speelde ze de Engels-Italiaanse liefde van de latere Amerikaanse president Thomas Jefferson. Voor haar rol als tsarina Aleksandra in de tv-film Rasputin kreeg ze een Emmy Award. In de geflopte pruikentijdfilm van Philippe Rousselot, The Serpent's Kiss, zat ze ruim in het kant en dik onder de rimmel. En ook in haar recentste film, The Red Violin, is ze in vol Victoriaans ornaat. Het is de ironie van Greta Scacchi's loopbaan als actrice: vroeger bij voorkeur zonder kleren, nu streng verpakt in de verhullendste gewaden.

NRC Webpagina's
16 JUNI 1999

Meer sterren


    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC HANDELSBLAD (web@nrc.nl)