In: 13 theaters

In 'Virus' maken sterke vrouwen de dienst uit

Door HANS BEEREKAMP
Voor dure B-films heb ik een zwak. Vorig jaar was Deep Rising een mooi voorbeeld van zo'n door de meeste recensenten wegens gebrek aan originaliteit en overkill van trucages de grond in geschreven, maar desondanks aanstekelijk, met flair in elkaar gestoken werkje.

Ook thematisch lijkt Virus als twee druppels zeewater op Deep Rising: opnieuw entert de dappere, slechts door geldelijk gewin gedreven bemanning van een kleine sleepboot op volle zee een schijnbaar verlaten oceaanreus, om te ontdekken dat buitenaardse piraten het daar onpluis maken.

De enige menselijke overlevende van het Russische satellietschip, een gigantisch drijvend laboratorium, is een beeldschone wetenschapster (Joanna Pacula), die uitlegt dat een intelligente wolk uit een ander melkwegstelsel, zoiets als 'bliksem die kan denken', zich meester heeft gemaakt van alle computers, robots en atoomraketten, vastbesloten om de mensheid, 'een schadelijk virus', uit te roeien. Biotechnologie is een peuleschil voor deze vijand, dus ruikt het overal op het high-tech-schip naar hondenpoep, en worden uit menselijke en mechanische overblijfselen in hoog tempo levensgevaarlijke hybrides vervaardigd. Door vernuft en heldenmoed weten Pacula en Jamie Lee Curtis, navigator van de sleepboot en admiraalsdochter, het onheil af te wenden.

Dat de perfide avonturier Donald Sutherland dit avontuur niet zal overleven, wordt al snel duidelijk. In Virus maken vrouwen de dienst uit, en mag, in een aardige omkering, William Baldwin eventueel ook blijven, als sekssymbool, dat zijn mond moet houden. In deze opzet valt de hand te herkennen van producente Gale Anne Hurd, leerlinge van Roger Corman en als de voormalige echtgenote van James Cameron verantwoordelijk voor de productie van even vrouwvriendelijke spektakelstukken als Aliens en The Abyss. De man die een Oscar kreeg voor de visual effects van The Abyss, John Bruno, verliet dezelfde betrekking bij Camerons Titanic om als regisseur te kunnen debuteren met Virus. Het moge duidelijk zijn dat de trucages in Bruno's film meer aandacht krijgen dan enig ander aspect.

Toch is in alle voorspelbaarheid ook het scenario, gebaseerd op een strip van Chuck Pfarrer, niet slecht. En er zijn zelfs een paar momenten van verstilde lyriek, zoals een close-up van een kosmonaute door het venster van het Russische ruimtestation Mir, vlak voordat de kwaadaardige wolk toeslaat.

Er valt weinig te ontdekken in Virus dat al niet eens eerder en beter gedaan is. Maar dat bezwaar geldt nagenoeg elke genrefilm, en dit is er een die zichzelf nooit overschreeuwt. Ondanks het primaat van de visual effects, met vooral innemende robotanimaties van de hand van Phil Tippett (Starship Troopers, Robocop), is Virus een film met technologie op menselijke maat.