U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.
    R A D I O  &   T E L E V I S I E  
NIEUWS  | TEGENSPRAAK  | SUPPLEMENT  | AGENDA  | ARCHIEF  | ADVERTENTIES  | SERVICE 

  NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e


Televisie

Radio

F I L M   V O O R A F :
Dangerous Minds

DANA LINSSEN
Het leukste aan Dangerous Minds (1995) was de videoclip van Coolio met de titelsong Gangsta's Paradise. Het leukste aan Dangerous Minds kwam dus niet uit Dangerous Minds. En het ironische is dat de muziek van Coolio door regisseur John N. Smith waarschijnlijk te subversief zou zijn bevonden om ín de film te worden gebruikt. Lejares Lou Anne Johnson krijgt haar leerlingen uit het zwarte ghetto namelijk aan de wereldliteratuur met behulp van Bob Dylan (!), waar Ice Cube of Snoop Doggy Dog meer voor de hand hadden gelegen.

Want het is moeilijk voor te stellen dat heuse gangsta's Mr. Tambourine Man inderdaad zo cool (of wat voor stopwoord van de week dan ook) zouden vinden dat ze er de bibliotheek voor induiken.

En wel om de overeenkomsten tussen Bob 'what's in a name' en Dylan Thomas uit te vissen.

Coolio was dan ook meer een marketinginstrument dan een boegbeeld voor de film, een soort 'Dead Poets Society from Hell' met een feel good sausje, die ondanks de zwarte problematiek duidelijk mikte op een wit, en door de aanwezigheid van Michelle Pfeiffer als de idealistische lerares, overwegend mannelijk publiek.

Dat was dan ook de voornaamste kritiek op Dangerous Minds, niet eens dat de gehanteerde lesmethoden van de voormalige marinier Johnson ook wel wat vragen opriepen. Zoals het feit dat ze na een eerste mislukte les, de tweede keer met wat karateslagen in de ruimte geen problemen meer had om de orde te handhaven. Of dat het maken van huiswerk door haar werd gestimuleerd door het uitdelen van candybars en dat een voldoende voor een proefwerk in een uitzonderlijk geval met een etentje met de juf kon worden beloond.

Dat Dangerous Minds op ware gebeurtenissen, zoals beschreven in het boek My Posse Don't Do Homework, was gebaseerd, kon de film toen al niet meer street credibility geven. Dat deed Coolio wel, want die had ons op MTV immers al maanden de bioscoop ingezongen. De film werd een onverwachte hit, in de zomer van 1996, en neuriënd kwamen we de bioscoop uit.

Gelukkig was 's avonds de clip weer op de televisie.

Dangerous Minds (John Smith, 1995, VS), Veronica, 20.45-22.40u.

NRC Webpagina's
4 MEI 1999


    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC HANDELSBLAD (web@nrc.nl)