NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

JANNETJE KOELEWIJN
Cor Boonstra, president-directeur van Philips, vanachter zijn ronde werktafel: ,,Jos! Ik moet Fred Bok aan de telefoon hebben!'' Jos, de secretaresse, zit in de kamer naast hem.

Simon de Bree, voorzitter van de raad van bestuur van DSM, vanachter zijn bureau: ,,Ans!'' Ans komt aanrennen. ,,Ans, hebben wij ook een Wall Street Journal?''

De camera zwerft door de kamer - die door de groothoeklens groter lijkt dan hij in werkelijkheid is - en we zien de fruitschaal met sinaasappels, de vitrinekast met kolen, bakeliet en kunststof, het bankstel met het salontafeltje. De telefoon gaat. Simon de Bree neemt op en geeft de hoorn meteen aan Ans. ,,Telefoon'', zegt hij.

Gewoon rechttoe rechtaan is het leukst. Tenminste, als je naar twee afleveringen van de tiendelige VPRO-serie Topman hebt gekeken. Pak een camera, registreer wat iemand doet en stel zakelijke vragen. ,,Hoe weet u dat de mensen om u heen u niet naar de mond praten'', vraagt de interviewster aan Simon de Bree.

De Bree praat over openheid, normaal doen en jezelf blijven en ondertussen zie je hem zijn bureau opruimen en zijn tas inpakken. Hij maakt één ding heel duidelijk: ik heb geen zin om hier serieus antwoord op te geven.

Wat maakt het zo lastig om met de bestuursvoorzitters van beursgenoteerde ondernemingen te praten?

De clichés. Boonstra over de investeringen van Philips in China: ,,Je kunt op een wereldpopulatie van eh... 7 miljard niet 1,2 miljard mensen over het hoofd zien.'' De Bree over de noodzaak om te presteren: ,,Als je het niet goed doet, ben je verloren. Maar je doet het gewoon goed.'' Je vraagt je af of topmannen het leren om met mooie woorden zo weinig te zeggen. Of waren ze er altijd al zo goed in en is het een reden voor hun succes?

Bij de VPRO moeten ze gedacht hebben: laat Klaas Schippers en Empee Holwerda er maar eens proberen doorheen te breken, dat is hen - in Waskracht - met politici ook zo aardig gelukt.

Maar met de topmannen is het maar half gelukt. Je ziet wel heel even de zelfgenoegzaamheid in Boonstra's ogen als hij - veilig onderwerp! - vertelt hoe hij als 17-jarig bootsmaatje onder de indruk was van zijn eerste bezoek aan New York. Jaja, deze CEO is ook begonnen als krullenjongen! Voor de rest zit je je vooral te ergeren aan de maniertjes van de interviewers.

De onderdelen die door Sanne van der Noort en Nan Rosens zijn gemaakt leveren veel interessantere televisie op. Zoals het tafereel van Simon de Bree die op Heathrow aankomt en tevergeefs zoekt naar de man die hem zou komen ophalen. Hij moet een taxi nemen en de chauffeur kan echt niet voorspellen of ze in vijftig minuten in Londen zullen zijn. De Bree blijft kalm en beheerst. Maar als kijker denk je: ,,O help, waar is die man z'n secretaresse?''

Topman, Ned.3, 19.57-20.26u. Zie ook: www.vpro.nl/topman