NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
In Albanië moet een vers massagraf worden gedolven, niet voor vluchtelingen maar voor Nederlandse knuffelbeesten. Ze worden gestuurd, niet voor de Kosovaren, want die hebben er niet om gevraagd.

Het gaat erom dat de schoolkindertjes hier worden opgevoed in gratuite morele gebaren, een Nederlands-etnische traditie. Elke bom voor Servië moet worden gecompenseerd met een container afgesabbelde reuzenpanda's. Het gaat erom dat iemand met de juiste morele instelling applaus in eigen land oogst, ook al bezorgt hij de slachtoffers daar dozen vol last mee. Het enige probleem is dat de juiste morele instelling zoek is in deze oorlog. Ik zag cabaretier Freek de Jonge gisteren bij Buitenhof wanhopig worstelen met zijn pacifistische protesthouding. Hij is mede-organisator van een manifestatie voor een staakt-het-vuren, vanavond in Carré. Zijn argumenten putte hij uit de oude doos van anti-Amerikanisme en anti-racisme. Volgens De Jonge was de oorlog er voor president Clinton die de aandacht moest afleiden van het Lewinsky-schandaal. ,,Hij kan zich nu op een andere manier aan het publiek tonen'', zei De Jonge. Dat de Navo zich zorgen maakte over de Kosovaren kon De Jonge zich niet voorstellen want dat waren toch moslims? Nee, het ging erom dat we hen niet als vluchteling in ons eigen land wilden hebben. Dus eigenlijk geven deze bommen uiting aan onze vreemdelingenhaat. De Navo is het zelfde als Milosevic. Wie het daar allemaal mee eens is, moet zeker voor vanavond een kaartje kopen of morgenavond televisie kijken. Mij lijkt het nuttiger om geld te sturen.

Goed, De Jonge had zich niet in het conflict verdiept, bekende hij bij wijze van excuus: ,,Ik ben geen strateeg, geen tacticus. Vraag mij niet hoe het opgelost moet worden. Daar heb ik geen enkel inzicht in.'' Martin van Amerongen reageerde adequaat: ,,U hebt een buitengewoon sympathiek standpunt. Dat bestrijdt niemand. Maar ik beluister toch ook de echo van politieke verdwaaldheid''.

Zot was ook het Navo-ultimatum aan het nationale televisiestation van Servië. Navo-woordvoerder Jamie Shea eiste donderdagmiddag een aantal uren per dag zendtijd op dat station op straffe van het bombarderen van de studio's. De Servische televisie was niet objectief. De Serviërs die familieleden missen, dagelijks ondergronds schuilen en verwarming, benzine en voedsel ontberen, moeten hebben uitgekeken naar dagelijkse uitzendingen uit de Navo-landen. Berichten van de bommengooiers, dat was pas onafhankelijk. Gevolg was wel dat Servische intellectuelen een cordon vormden in de studio van Belgrado. Servische nieuwslezers maakten er een hele show van. Voordeel is dat de onverschrokken Journaal-correspondent Gerri Eickhof en zijn westerse collega's vrij toegang krijgen tot het tv-gebouw, want hun aanwezigheid is een waarborg tegen Navo-aanvallen. Eickhof meldde vrijdagavond dat bombardementen van tv-studio's geen zin hadden omdat er al alternatieve lokaties waren. Ook dat bericht uit Servische bron vertrouw ik niet. Eickhof kan het ook niet helpen. Bij oorlog slaat de waarheid het eerst op de vlucht. Alleen Wim de Bie komt in zijn nieuwe zondagprogramma De Bunker van De Bie soms met sterke satire. Vorige week parodieerde hij een generaal buiten dienst die krijgservaring had met oefenaanvallen op de Wadden (,,Ik ben al in een oorlog geweest. Namelijk de Koude.'') Gisteren presenteerde hij een pathetisch gedicht zeg verdomme tegen de bommen. Ook speelde hij zijn pseudo-broer, communicatiedeskundige prof dr. Lex de Bie. Die kreeg een gewetensconflict bij het nieuwe tuinhuisje dat zijn vrouw wilde hebben want dat deed hem aan de vluchtelingen denken. Zo'n nieuw tuinhuisje zou je kunnen versturen om ,,een Albanese familie blij te maken'', wierp hij tegen. Thuis gekomen verkneukelde hij zich in zijn oude tuinhuisje dat nu niet hoefde te worden vervangen. Een ,,moreel dilemma'' had zijn verrotte lievelingshutje gered. Raker had de Bie het niet kunnen treffen.