NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

HENK VAN GELDER
Ze hebben elkaar elf jaar lang niet gezien, de twee oude revue-komieken in The Sunshine Boys, en twaalf jaar lang niet gesproken. Dat laatste jaar moet dus een ramp zijn geweest. En nu heeft één van die twee een neef, die carrière wil maken in de showbiz en daarom aan een tv-show een eenmalige reünie van het oude komische duo heeft aangeboden. De tv-bazen willen wel, maar zou het hem ook lukken die twee rancuneuze knorrepotten weer bij elkaar te brengen?

Zelden kregen twee routiniers als Walter Matthau en George Burns zulk dankbaar materiaal in handen als toen Hollywood het Broadway-succes van Neil Simon ging verfilmen. Voor regisseur Herbert Ross, ook al zo'n meer dan geoefende vakman trouwens, viel er weinig meer te doen dan de camera op zijn hoofdrolspelers te richten - de rest kon hij aan hen overlaten. Hij hoefde het verhaal ook nauwelijks op te tutten met buitenopnamen; alles wat van belang was, speelde zich af in die ene, volgetaste oude-mannen-kamer. Matthau en Burns waren onnavolgbaar, in hun eerste voorzichtige aftasten, hun onderhuidse pesterijen, hun bitse gebekvecht, hun gekwetste trots en hun feilloze vingertoppengevoel voor de beste manier om de lachers op hun hand te krijgen.

The Sunshine Boys werd in Nederland voor het laatst gespeeld in 1993, met John Kraaykamp en Eric van der Donk. De nu in Oud Geld tot grote hoogten gestegen Van der Donk zette toen wel een mooi ijl heertje neer, maar was eigenlijk geen partij voor de doorgewinterde Kraaykamp. Ik herinner me nog de duivelse manier waarop hij halverwege een pauze maakte nadat Van der Donk hem verweet dat hij vroeger altijd zijn teksten vergat: ,,Kon ik m'n tekst niet onthouden?... Daar kan ik me niks van herinneren.''

Zelf was Kraaykamp natuurlijk óók jarenlang de helft van een komisch duo. Ze hadden geen hekel aan elkaar, Rijk de Gooyer en hij, maar dikke vrienden waren ze evenmin. Behalve de sketch die ze op dat moment moesten spelen, hadden ze weinig gemeen. En voor Walden & Muyselaar, en voor de Mounties, gold destijds hetzelfde. Net als voor Al en Willy, alias Burns en Matthau. ,,Ik kan hem niet uitstaan,'' zegt Al over Willy, ,,maar haten doe ik hem niet.'' Ze konden niet zonder elkaar, en dat besef zat hen danig dwars.

The Sunshine Boys (1975, Herbert Ross, VS), BBC1, 1.05-2.50u.