R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
B E E L D :
Wijsheid achteraf
Maarten Huygen
Aantjes had Van Agt weinig te verwijten in Buitenhof. Als premier had Van Agt al-le moei-te gedaan om Aantjes aan een baan te helpen. Van Agt presenteerde zijn hele arsenaal aan mimiekjes, van vrome gebedsblik tot schalkse glimlach. Aantjes was vrijwillig opgestapt toen bekend werd dat hij in de oorlog slim dacht te wezen door lid van de Germaanse SS te worden om van dwangarbeid uit Duitsland te kunnen terugkeren. Hier kwam hij in een Duits kamp terecht, niet als bewaker - zoals toen werd gezegd - maar als gevangene. Aantjes was geen oorlogsmisdadiger geweest, maar de beschuldigingen waren ook ,,niet allemaal ten onrechte'', erkende hij. Daarom was hij vertrokken als fractieleider. Van Agt had in het openbaar beloofd dat Aantjes een nieuwe functie zou krijgen. Dat was niet gelukt. Aantjes werd een paria, gemeden door zijn eigen partijUiteindelijk werd hij voorzitter van de Kampeerraad. Een enkele schampere opmerking van Aantjes herinnerde nog aan die tijd. ,,Je kreeg cynische grapjes van ,,hij heeft wel ervaring met kampen'' of ,,Ik heb een slecht geheugen hè, dat weet toch heel Nederland''. Maar kon Van Agt het helpen? Openbare functies zijn in Nederland zelden verkiesbare functies. Het publieke draagvlak moet informeel worden gepeild. Als dat draagvlak er niet in zit - al of niet terecht - kan zo'n functie niet doorgaan. Van Agts pogingen waren mislukt. ,,Er was geweldig veel gedonder gekomen als ik had doorgezet op alle plaatsen waar ik het had geprobeerd'', zei hij met zijn hand op de tafel slaand. ,,Dat was het probleem. En dat vind ik triest. Dat ik het nog eens moet zeggen, vind ik dubbel triest''. Aantjes knikte en zei: ,,Dat geloof ik ook''. Ik denk dat hij na al die jaren zijn hele verhaal nog eens op het scherm wilde hebben, als eerherstel. Stel Van Agt had toen wél doorgedrukt, dan had Rob Trip hem gevraagd ,,waarom hebt u zijn benoeming tegen beter weten in willen doordrukken? Hij had toch een omstreden verleden?''. De journalist heeft nu eenmaal altijd lekker gelijk. En als dat gelijk verandert, zorgt hij op tijd bij dat nieuwe gelijk te zijn. Vragen zijn altijd te stellen. Het Aantjesgesprek was stenen tijdperk vergeleken bij de dilemma's van de Servische oorlog waarvoor gisteren Het Schaduwkabinet de programmering had omgegooid. Maar ook daar speelt het gelijk achteraf en dat werd gebracht door commentator Maarten van Rossem. Met zijn ironisch klinkende rokersstem prikte hij snel en vaardig gaten in de Navo-strategie of het gebrek daaraan. ,,Ik vond dat gedreig met bombardementen niet verstandig, temeer omdat iedereen wist dat er geen bereidheid was om grondtroepen in te zetten.'' Hij bleef de enige, echte criticus. De politieke linies zijn nog steeds gesloten. Ook H. Vos van Groenlinks steunt de Navo, zij het met een uitweg. Ze betreurde dat ,, de meerderheid zo weinig ziet in diplomatiek onderhandelen''. Rottenberg sympathiseerde met Vos en anderen die de aanvallen met de blik op oneindig en hoop op betere tijden willen doorzetten. Als interviewer kan hij niet neutraal zijn, want zijn schaduwkabinetje moet tot consensus komen. En die kreeg hij gisteren van de politiek, maar een nieuwe koers werd er niet uitgestippeld. Het kon niet anders, vond een felle demissionaire Eurocommissaris H. van den Broek. Er was geen draagvlak om grondtroepen te zenden, dus moest de Navo Servië wel bombarderen, zei hij. Als er een debat over grondtroepen moest worden gevoerd, was men het niet eens geworden. Hij kon zich niet voorstellen dat Kosovo nog onder rechtstreeks Servisch bestuur zou komen. ,,Het is ondenkbaar dat het probleem dan wordt opgelost.'' Ondertussen raakt Kosovo steeds leger en het aantal doelstellingen van de Navo steeds groter. Pas over enige tijd in dit theater wat de juiste lijn had moeten zijn.
|
NRC Webpagina's
6 APRIL 1999
|
Bovenkant pagina |