Patch Adams (Officiële site)
Robin Williams (fansite)
Bioscoopagenda Nederland
www.bios.nl
| T I T E L : | Patch Adams |
| R E G I E : | Tom Shadyac |
| M E T : | Robin Williams, Monica Potter, Daniel London, Philip Seymour Hoffman, Bob Gunton, Josef Sommer, Peter Coyote, Richard Kiley, Harold Gould, Michael Jeter |
In: 75 theaters
Zoet portret van een rebelse dokter
Door HANS BEEREKAMP
De vader van alle 'clini-clowns', Hunter 'Patch' Adams, is een radicaal
criticus van de traditionele manier waarop in de gezondheidszorg
patiënten als casus, niet als mens behandeld werden en soms nog
worden.
 |
| Robin Williams |
Adams' onconventionele en rebelse persoonlijkheid staat haaks op de dodelijke ernst, waarmee zijn navolgers, ook in Nederland, zijn betoog verstenen tot gebazel over 'verbinding' en 'heelheid'. Ook lijkt de echte Patch Adams meer op Groucho Marx dan op Robin Williams. In de sentimentele Hollywoodbiografie Patch Adams ontdoet de zich allengs onverdraaglijker als filosofische clown à la Jerry Lewis ontpoppende Williams het titelpersonage van alle scherpe kantjes. Wat resteert is een voor alle gezindten acceptabele mensenvriend, die door van een klisteerpomp een feestneus te maken terminale kankerpatiëntjes opvrolijkt.
Als het niet om zo'n zinnig onderwerp als de vermenselijking van de ziekenhuismachine zou gaan, kon je de film van regisseur Tom Shadyac (Liar Liar, The Nutty Professor) en scenarioschrijver Steve Oedekerk (Ace Ventura: Pet Detective) vergoelijken als een oppervlakkige, suikerzoete, maar goed bedoelde, oprecht op vette effecten mikkende publieksfilm. In dit geval zijn de simplificaties echter nogal onsmakelijk. Het politieke engagement van activist Adams wordt vervangen door vage filantropie; een vermoorde vriend en medestander wordt een meisje dat zijn liefde niet beantwoordt. Een dieptepunt vormt het opvoeren van kinderen die echt kanker hebben, geen kaalgeschoren figuranten, als clownsneuzen dragende claque van Adams, wanneer die voor de medische tuchtraad wordt gedaagd.
Shadyac en Oedekerk, alsmede de alleen nog maar idealistische artsen spelende Williams (Good Will Hunting, What Dreams May Come) gaan ver over de schreef. Eerder dan naïviteit kan hen exploitatie van leed en van radicale persoonlijke inzet verweten worden. En toch is die voosheid me nog net iets liever dan de holistische kwezels die de Nederlandse première van de film vorige week in Tuschinski naar zich toe trokken, met de boutade dat artsen zich niet op ziekten, maar op gezondheid moeten concentreren.
31 MAART 1999