R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
F I L M V O O R A F :
Waterfront
GERWIN TAMSMA
In 1952 moest Kazan getuigen voor de 'House Un- American Activities Committee'. Hij gaf toe lid te zijn geweest van de Communistische Partij en om in de filmbusiness te kunnen blijven werken, noemde hij uiteindelijk acht collega's die eveneens lid waren geweest. In het grimmige On the Waterfront speelt Marlon Brando ex-prijsvechter Terry Malloy die als lakei van de corrupte havenarbeidersvakbond de eindjes aan elkaar knoopt. Hij heeft zichzelf lang geleden verraden. Uit loyaliteit aan zijn mafiose broer Charlie (Rod Steiger) verkocht hij een grote wedstrijd voor een paar rotcenten: ,,I could've been a contender, I could've been somebody, instead of a bum, which is what I am'', luidt het beroemde verwijt. Dat de vergelijking tussen Malloy's en Kazans positie mank gaat, neemt niet weg dat klikken een ongewenste vorm van eerlijkheid tegen de 'anderen' is, en afhangt van de inschatting van de eigen positie. ,,Which side are you with?'' wordt Terry gevraagd. ,,Me, I'm with me'', luidt zijn antwoord, maar de omstandigheden dwingen hem dat standpunt te verlaten. Hoe het ook zij (Kazans versie staat in zijn autobiografie), als kunstwerk staat On the Waterfront nog altijd fier overeind. De combinatie van Kazans superieure acteursregie met het sfeervolle realisme van de New-Yorkse kaaien, cafés en armoedige dokwerkershuizen, maakt de film tot een tijdloos, ontroerend drama. Voor Kazan, die in vele films blijk gaf van fijnzinnige betrokkenheid bij underdogs, is het tragisch dat zijn medestanders in het weer opgelaaide debat uit het conservatieve kamp komen. Die Oscar maakt hem - ironisch genoeg - het laatste slachtoffer van McCarthy's heksenjacht.
On the Waterfront (Elia Kazan, VS, 1954). BBC1, 01.00-02.45u.
|
NRC Webpagina's
16 MAART 1999
|
Bovenkant pagina |