NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
India loopt ernstig achter. Zoveel is duidelijk uit de documentaire van BNN over het Indiase Hollywood in Bombay. Bollywood is met 900 films per jaar het grootste beeldproductiecentrum ter wereld.

Maar zo ouderwets. Een 31-jarige regisseur klaagde dat seks en geweld nauwelijks mogen in Hindi-films. Dieptepunt van de Bollywoodbeschaving is wel dat ze geen fuck en goddamn op het scherm mogen zeggen. Nou doen jongere Indiase spelers en regisseurs hun best om deze ernstige lacunes op te vullen. De regisseur, die veel Amerikaanse politiefilms moet hebben gevolgd, haalt de beschavingsachterstand voor heel het land in door aan elk woord het woord fucking of the fuck toe te voegen. Zoals de gelovige die bidt voor de zielerust van de heidenen. Wij hebben geen goede vertaling voor deze Engelse vloekwoorden. Dat is een probleem voor Nederlandstalige rap- groepen die zich moeten behelpen met ,, moederneuker''. Maar in Nederlandse politieseries is er niet zoveel behoefte aan. Ik heb van Monique van der Ven in Spangen of van Piet Römer in Baantjer nooit een onvertogen woord gehoord. Vergeleken bij de wilde Amerikaanse politiebureaus zijn de Nederlandse tegenhangers keurige bankfilialen. Sinds de jaren zestig doceert de toneelacademie wel 'godverdomme' als gevoelsontlader. Was indertijd al buitengewoon schokkend. Maar zelfs dat wordt spaarzaam gebruikt. In Amerika wordt in het dagelijkse leven meer gevloekt dan in Nederland en daarom is het op de televisie verboden. Om de woordrijkdom te bevorderen. Jerry Springer maakt de vloeken in zijn programma onverstaanbaar met piepjes. En als het saai wordt, doet hij er nog een paar extra piepjes bij, bekende hij onlangs tijdens een interview met Paul de Leeuw.

Maar goed, om terug te komen op de Indiase regisseur, heel modern van hem was zijn gelijkstelling van jong met grof. Dat axioma geldt ook op de Nederlandse televisie, vooral bij kwakkelende jongerenprogramma's. De Nederlandse grofheid zit hem niet in vloeken maar in flauwe grappen ten koste van anderen. De VPRO was kennelijk jaloers op terreurzaaier Bart de Graaf van de jongerenzender BNN en heeft in het programma Waskracht! Rob Muntz in stelling gebracht, zo'n type dat dapper het zwakste jongetje van de klas tegen de grond werkt. Waskracht! dat ook aardige reportages brengt, is voor jongeren bedoeld maar wordt veel bekeken door nieuwsgierige 55- plussers. Muntz moet het programma dus jonger en grover maken door mensen voor de camera te treiteren. Hij begon met het nadoen van Willibrord Frequin. Dat was één keer leuk, maar toen ik Waskracht! een half jaar later aanzette, was hij daar nog steeds mee bezig. De grappen waren vaak ten koste van wat dommige, zielige slachtoffers. Dit jaar is Muntz begonnen met het pesten van mensen met een tanende populariteit. Kleine volksgerichten. Zo zag ik hem bij Anton Geesink op bezoek bij wie het Olympische Comité boekhoudproblemen had ontdekt. Geesink liet hem en de cameraman beleefd binnen om het zoveelste gerucht te ontzenuwen. Maar hij verzocht hen wel om de camera uit te zetten. De cameraman liet de band toch rollen met naar beneden gerichte lens en zo kregen we in beeld hoe Geesink in zijn kruis krabde. Ha, twee-drie, haha. Afgelopen zondag ging Muntz achter Emile Ratelband aan, ook zo iemand die in Nederland zijn magische werking heeft verloren. Ratelband werd op het vliegveld aangepakt op weg naar Rusland voor de export van tjakkaa. Terwijl Ratelband zijn handkarretje laadde, danste en sprong Muntz voor hem uit, terwijl hij tjakkaa riep. Ik zie er de humor niet van in. Ratelband kreeg er genoeg van en vroeg Muntz om ermee op te houden. Daarna sloeg Ratelband - geheel in stijl van de uitzending - de camera weg en zette hij zijn knie in het kruis van Muntz. Hij schijnt ook nog de cameraman te hebben mishandeld en Waskracht! deed aangifte bij de politie. Ratelband deugt niet maar they had it coming, zou Jerry Springer zeggen.