NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Interviewer Rik Felderhof heeft een kermisnummer: zijn opspelende knie. Gisteren in De Stoel zagen we hoe een hand- en hoofdoplegger een einde maakte aan de pijn.

De man wreef eroverheen en legde er even later zijn hoofd op. Toen hij klaar was, bewoog Felderhof zijn knie op en neer en zei: ,,Ja, ik kan weer gaan skieën''. Geen operaties, geen pijnlijke therapieën, gewoon wat voelen, dat willen we allemaal wel. Een paar maanden geleden nog had Jomanda zijn knie genezen. In Villa Felderhof. Toen ze vertrok, zei hij enthousiast dat hij helemaal geen last meer had, want Jomanda had ernaar gewezen. Maar kennelijk houdt die afstandstechniek van het wonder van Tiel niet zo lang. Felderhof zou het onfatsoenlijk vinden om zoiets te constateren. De genezers werden, overeenkomstig de voorschriften van de NCRV en haar beroemdste aanhanger Jan Marijnissen, geheel in hun waarde gelaten. Maar werd de kijker ook een dienst bewezen? Nee, zou ik zeggen. De Jomanda's en occulte zaken horen in een roddelblad thuis, naast de horoscoop. Nu zijn tv-makers vatbaar voor esoterische verleidingen. Ze doen graag met de modes van de massa mee, aura's en ,,energieën''. Maar dat een respectabele, protestantse omroep als de NCRV zich voor handopleggeneeskunde leent, verbaast me. De dominee moet eens een duchtig gesprek voeren met die Felderhof. Het lijkt me eerder iets voor Veronica, als voorspel voor een erotische programma.

Riskant werd Felderhofs fatsoen in zijn interview met Willem van Ewijk, rijk geworden in de farmaceutische industrie. Hij is 54, ,,maar sinds enkele jaren weer 28 jaar'', want hij slikt menselijke moederkoekpillen. Hij zag er wel uit als 54 maar dat deerde Felderhof niet. Sterker nog, vorig jaar was bij Van Ewijk dodelijke kanker geconstateerd. Die zou inmiddels zijn verdwenen met een combinatie van drie kruiden, volgens recept van een Californische vrouw. Wat heerlijk dat het kan zonder straling en zonder chemotherapie. Waarom heeft die Californische kruidenvrouw geen Nobelprijs gewonnen en is het recept niet verbreid? Commerciële belangen van de farmaceutische industrie, verklaart Van Ewijk. Valt niks aan te verdienen. Ik denk eerder aan de diëten van het Kushi-instituut en aan al die kankerpatienten die zijn misleid en na de adviezen van de charismatische voorganger toch overleden. Dus je zou zeggen, brand los Felderhof! Onderzoek en verifieer eens of die immunologen Van Ewijk ook echt gelijk geven, zoals hij beweert. Maar nee hoor, Felderhof publiceert zelfs een adres voor de ,,milde kankertherapie'' op teletekst. Hij verspreidt dus gevaarlijke illusies. Stof voor de inspectie. Jan Marijnissen zou er een Kamervraag over moeten stellen. Gebrek aan informatie vertoonde ook de driedelige serie over daklozen, Ontheemd. Die is eigenlijk mislukt. Documentairemakers vinden het artistiek om reportages te maken zonder commentaar en feiten. Er zijn maar enkele makers die daartoe in staat zijn. De meesten kunnen beter het oude journalistieke ambacht beoefenen, toelichting, cijfers, feiten en meningen.

De serie van Ireen van Ditshuyzen over de dagelijkse dilemma's het ziekenhuis Westeinde behoefde geen nadere toelichting. De dokters legden duidelijk uit wat er aan de hand was. Maar in Ontheemd kwam de basisvraag nog niet eens aan de orde. Waarom neemt het aantal daklozen zo sterk toe in Nederland? Ruim twee uur beelden zonder een antwoord op die vraag vind ik zonde van mijn tijd.

Het beste vond ik de reportage over de voormalige wetenschappelijke medewerker die maar niet van de drank af kwam. Hij eindigde vervuild, dronken en halfdood in zijn appartement. Het toont dat de meeste daklozen niet van hun problemen af zijn met een dak boven hun hoofd. Daar begint de probleemstelling. Helaas bestond de rest van de serie uit meer van het zelfde. Gisteren bij de Maastrichtse actiegroep voor daklozen tastte ik voortdurend in het duister over de ware toedracht. Veel gevoelens en sentimentele beelden maar nog niet het begin van een bruikbare analyse. Wat moet dat bij de publieke omroep?