Sharon Stone

In een reeks profielen van hedendaagse filmsterren deze week Sharon Stone, die vanaf deze week te zien is als moeder in The Mighty en te horen als mierenprinses in Antz.

Door PIETER STEINZ

Foto AP

Eind jaren zeventig werd Sharon Stone door Woody Allen gekozen uit honderden fotomodellen voor een piepklein rolletje in Stardust Memories (ze flitst als ideale schoonheid achter het raam van een trein voorbij). Twintig jaar later zijn de rollen omgedraaid: in de animatiefilm Antz is zij het die haar regisseur van weleer uit talloos veel miljoenen verkiest. Dat ze door de computer in mierenvorm is geanimeerd, mag de pret niet drukken. Ook in de wereld der insecten is Sharon Stone sekssymbool nr 1 - al was het alleen maar door haar aristocratische, vliesvleugelige slaapkamerstem.

De victorie begon voor de donkerblonde en groenogige Stone (Meadville, Philadelphia, 10 maart 1958) niet bij Stardust Memories. Nog jaren daarna moest ze sappelen in films die een belediging waren voor haar veelgeroemde intelligentie - ze is naar verluidt de enige filmster met een IQ van 154. Stone speelde in goedkope horrorproducten (Deadly Blessing, Scissors), in de afgezaagde avonturenfilm King Solomon's Mines (door haarzelf beschreven als 'met een mislukt kapsel door de jungle'), en in het onbeschrijflijke vierde deel van de Police Academy-serie. Maar toen kwam Paul Verhoeven haar tegen, in een geruchtmakende fotoreportage in Playboy; hij gaf haar een rol als spijkerharde echtgenote van Arnold Schwarzenegger in Total Recall (1990) en twee jaar later in zijn film noir Basic Instinct, tegenover Michael Douglas.

Stone's gewaagde vertolking van de biseksuele femme fatale Catherine Tramell, een vulkanische feministe die even goed overweg kan met de pen als de ijspriem, maakte haar wereldberoemd. In het rumoer over de zogenaamde pussy flash - Verhoeven filmde zijn sliploze hoofdrolspeelster tijdens een politieverhoor tussen de benen - werd wel eens vergeten hoe goed die rol eigenlijk was. Met haar hypnotische dictie, haar roofdierbewegingen en haar spottende blik deed ze de kijker naar adem happen; je moest teruggaan tot Rita Hayworth voor een filmster die zo perfect mysterie, gevaar en seks in zich wist te verenigen.

Na het schandaalsucces van Basic Instinct liet Stone zich verleiden tot twee naaktrollen in waardeloze films, Sliver en The Specialist (tegenover Sylvester Stallone). Daarna zocht ze naar respect, naar eigen zeggen omdat ze zich realiseerde dat sekspoezen in Hollywood geen lang leven beschoren is. In The Quick and the Dead wist ze als steriele revolverheld niet te imponeren, en in The Last Dance was ze een terdoodveroordeelde met een minimum aan glamour. Maar haar loopbaan werd voorlopig gered door Martin Scorsese's Casino, waarin ze als verraderlijk liefje van Robert De Niro een Oscarnominatie in de wacht sleepte. Het is niet anders: Stone is op haar best als fatale vrouw. Haar probleem is dat ze zich doorgaans aan matige films verbindt, en niet dat ze te oud is voor sexy rollen. Zelfs in The Mighty, als moeder van een doodziek jongetje, laat ze zien dat ze de laatste jaren alleen maar aan sex appeal heeft gewonnen. Als stralend sekssymbool kan ze tot ver in het volgende millennium mee.

Meer sterren