NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

MARK HOOGSTAD
Ajax krijgt hij al weken niet meer aan de lijn. Maar wie denkt dat Tom van 't Hek daardoor uit het lood is geslagen, heeft het mis. De bondscoach van de Nederlandse hockeysters, de man van de no nonsense-aanpak en de vlotte babbel, is niet zo snel uit zijn evenwicht te brengen. Niet door een mondige speelster, niet door een stel lastige journalisten, laat staan door 'de eens zo trotse Amsterdamse voetbalvereniging Ajax'.

Radio- en (tot voor een jaar geleden) tv-presentator, parttime- bondscoach van de Nederlandse hockeymeiden, gastspreker voor bedrijven en instellingen - het is Tom van 't Hek om het even. Geen zee is de voormalige hockeyer van Kampong en het Nederlands elftal te hoog. Hij kan praten als Brugman, weet dat Hattem niet in Overijssel maar in Gelderland ligt en verpakt zijn boodschap steevast met veel gevoel voor (cynische) humor. Sinds vijf jaar heeft Van 't Hek zijn eigen radioprogramma: 't Hek van de Dam, elke zondagavond van tien tot elf op Radio 1 waarin hij op geheel eigen wijze terugblikt op het voorbije sportweekeinde. Met uiteraard veel voetbal, hier en daar een uitslag en, tussen de jaren zeventig-hits door, veel telefonische interviews. Een voetbaltrainer, een veldrijder en een handballer iedereen komt aan het woord.

Vaak levert dat aardige gesprekken op. Van 't Hek behandelt zijn radiogasten namelijk zoals hij destijds met zijn tegenstanders op het kunstgras omsprong: met flair en bravoure, op basis van snelheid en techniek. Met zo nu en dan een rake kwinkslag tot besluit, zoals hij gewend is (en was) te doen na afloop van een hockeywedstrijd aan de toog van het clubhuis. Van 't Hek creëert zijn eigen huiskamer. Een ongedwongen sfeer waarbij sporters en bestuurders op amicale toon het programma worden binnengeloodst. Niettemin waakt hij ervoor af te glijden naar het ouwe-jongens-krentenbrood-niveau waar anderen (Frits Barend en Henk van Dorp) zo dol op zijn. Dat lukt niet altijd, maar toch. Trainer Fritz Korbach heet bij Van 't Hek dan ook 'Meneer Korbach' en pijltjesgooier Roland Scholten gisteravond per abuis Ronald Scholten. Maar ach, wie maalt daar om? Telkens weer blijkt Van 't Hek een groot evenwichtskunstenaar. Voortdurend zoekt hij een balans tussen jovialiteit enerzijds (,,Het was me het weekje wel, hè?) en afstandelijkheid anderzijds (,,Kunt u eens uitleggen wat de nadelige gevolgen van de flexwet zijn, meneer Van Seggelen?''). Daarin slaagt hij, dat moet gezegd, opvallend vaak.

Het lijdt geen twijfel dat Van 't Heks eigen sportverleden en zijn achternaam in zijn voordeel werken. ,,Dat hoeven wij elkaar met z'n drieën natuurlijk niet uit te gaan leggen'', sprak de vorige maand ontslagen Korbach gisteravond op samenzweerdigere toon terwijl collega Wim Rijsbergen aan de andere kant van de lijn hing.

Ons kent ons, nietwaar? Geen wonder dat Van 't Hek hem bij het afscheid een hart onder de riem stak. ,,Meneer Korbach, niet te lang thuiszitten hoor! Dat gaan we via dit programma wel regelen.''

Zelfs veldrijders, de fietsende slijkduivels van het platteland, blijken niet langer allergisch voor dat karakteristieke, afgeknepen stemmetje uit 't Gooi. Zoals nationaal kampioen Richard Groenendaal gisteravond maar weer eens bewees. Geduldig ging hij in op Van 't Heks vragen over zijn vormcrisis en de heerschappij der Belgen.

Soms is Van 't Hek op pad met zijn hockeymeiden en wordt zijn plaats ingenomen door een van de reguliere presentatoren van sportprogramma Langs de Lijn. Als die hun collega aan de lijn krijgen en een kritische vraag op hem afvuren, wil de hockeybondscoach nog wel eens kribbig reageren. Maar mag hij misschien? Als hij geen zin heeft in lastige vragen? Dan zegt hij dat toch gewoon? Moet kunnen. Zoals gezegd, niet uit zijn evenwicht te brengen.