Gwyneth Paltrow

In de reeks sterrenprofielen deze week Gwyneth Paltrow, die nu de ooit door Grace Kelly gespeelde rol in A Perfect Murder vertolkt. Ze was al een ster door haar verloving met Brad Pitt, nog voor ze regelmatig in films te zien was.

Door PIETER STEINZ

Foto AP

In Steven Spielbergs Peter Pan-film Hook (1991) had je haar nog over het hoofd kunnen zien - ze was de kleine Wendy. En ook in de succesvolle thriller Se7en (1995) had ze als politievrouw een bescheiden rolletje. Maar sindsdien is Gwyneth Paltrow uitgegroeid tot een van de blauwstbloedigen in de Hollywood aristocracy. Niet alleen dankzij haar acteertalent - ze speelde onder meer een verrukkelijk leeghoofdige Emma in de gelijknamige Jane Austen-verfilming uit 1996 - maar vooral door haar relatie met Brad Pitt (1995-1997). Aan de hand van de meest begeerde filmster van de late jaren negentig werd ze de nieuwste belichaming van de Californische glamour girl. Het was een rol die ze met verve speelde: geen boulevardblad of zij stond op de cover, geen interview of ze liet trots de diamanten ring zien die ze van Pitt had gekregen. Ze was een ster zonder dat ze het publiek daarvan in films hoefde te overtuigen.

Gwyneth Paltrow (Santa Barbara, 28 september 1973) werd geboren met een zilveren lepel in haar mond. Als dochter van de film- en toneelactrice Blythe Danner en de producer Bruce Paltrow (St. Elsewhere) was ze voorbestemd voor een carrière in de showbusiness; haar hoogblonde koppie, grote blauwe ogen en geciseleerde gelaatstrekken hielpen daarbij, net als haar opvoeding aan een van beste meisjesscholen aan de Amerikaanse Oostkust. Zeven talen schijnt Paltrow vlot te spreken, en voor accenten en dialecten draait ze haar hand niet om. Maar haar voorkeur gaat uit naar het Brits Engels, zoals bleek uit Emma en de nog niet in Nederland vertoonde romantische komedie Sliding Doors.

Tijdens de opnamen van Great Expectations, de mislukte actualisering van de klassieke Dickens-roman, gaf regisseur Andrew Cuarón in USA Today zijn hoofdrolspeelster een merkwaardig compliment. ,,Geef Gwyneth het Communistisch Manifest en zeg haar dat het een romantische komedie is - ze zal het lezen als een romantische komedie.'' Natuurlijk wilde hij duidelijk maken hoe professioneel ze was (,,Alles wat uit haar mond komt, heeft altijd de juiste emotie,'' voegde hij eraan toe), maar zijn uitspraak versterkte het idee dat Paltrow moeite heeft om scenario's op hun waarde te schatten. Waarom zou ze anders de haar aangeboden hoofdrollen in Titanic en Boogie Nights hebben laten schieten ten gunste van waardeloze films als Great Expectations en Hush?

Het handjevol goede rollen dat Paltrow in de afgelopen acht jaar heeft gespeeld - Emma, de vrouw met twee levens in Sliding Doors, het gelegenheidshoertje in Hard Eight (de debuutfilm van Boogie Nights-regisseur Paul Thomas Anderson) - maakt het onmogelijk om te bepalen of ze meer is dan een acterende schoonheidskoningin. Veel getrokken vergelijkingen met Audrey Hepburn (ook gracieus als een zwaan) of Meryl Streep (goed in accenten) zijn in elk geval voorbarig. En of ze inderdaad de nieuwe Grace Kelly is, zoals in Amerika beweerd wordt, valt nu te bezien: in de Hitchcock-variatie A Perfect Murder, waarin Paltrow probeert om Kelly's koel-erotische uitstraling te evenaren.

Meer sterren