NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Met wie zal de varkenshouderij terugslaan naar Youp van 't Hek? Met Herman Finkers? Die zou de vleesbelangen kunnen vertegenwoordigen op het Journaal. Terwijl de camera draait, staat Finkers naast een varkenshouder die op een bed met aluminium spijlen ligt (net als de varkensbox) aan de tikkende hartmonitor.

Na zijn faillissement heeft de boer een hartaanval gekregen. ,,Hij zat onder de stress.'' Terwijl de boer tussen buizen en snoeren ligt, zegt Finkers in zijn malse Twentse accent dat die ,,het niet aan zijn kindertjes kan uitleggen''. Dan volgt Brigitte Kaandorp in een hangar met 100.000 kakelende kippen. Zo krijgen we de uitzending vol, want cabaretiers vormen niet alleen het nationale geweten maar - dat is bewezen - halen hoge kijkcijfers. Van 't Hek zit ook nog ver in de top. Ik ben het helemaal met Van 't Hek eens: Nederlandse coteletten deugen niet - maar het is geen nieuws. Van 't Heks eerste bezoek in beige overall aan een varkensstal leent zich voor een door Varkens in Nood gefinancierde televisiespot. Maar zo'n cabaretier haalt de aandacht gratis binnen. Alle nieuwszenders trappen er in. Kèjelache, denken de programmamakers. Maar er viel weinig te lachen. Van 't Hek wilde serieus worden genomen en dat was wennen. ,,Ik vin't zielig'', zei hij. Hij zag eruit als een kanunnik die zijn laatste varkenshaasje had versnoept. De anderen moesten ook worden bekeerd. Maar daarmee was hij een potentieel doelwit van zijn eigen soort grappen. Hij lachte verontschuldigend naar zijn interviewers. Youp keek ook vriendelijk naar de varkensboeren, want het ging hem niet om hen maar om een ,,totale mentaliteitsverandering'', zei hij op Buitenhof, Barend en Witteman, het Journaal en de vele andere programma's die ik niet heb gezien. Hij had door ,,leuke ruzies'' met varkensboeren ontdekt dat het niet eenvoudig ligt, maar dat hoort de tv niet graag. De televisie heeft zich in de varkenskwestie altijd op sleeptouw laten nemen door pakkende zegslieden en beelden. De feiten en cijfers zijn zo saai. Vóór de varkenspestepidemie was de rechts populistische varkensmiljonair Wien van den Brink de favoriete woordvoerder. Met baard en pijp was hij de authentieke Veluwse boer. De echte verzetsman uit één stuk. De boeren werden onderdrukt door de regering. Begripvol werd de plundering van de landbouwadministratie in Assen in beeld gebracht. Later kon je op het Journaal zien hoe Van den Brink na een paar dagen hechtenis thuis als een held werd ingehaald. Hij zei dan kalm hoe hij zijn verzet zou volhouden en de verslaggever luisterde vol bewondering. De stallen raakten steeds voller en de grondwatervergiftiging zat ver boven de Europese richtlijnen. Maar ja, te ingewikkeld, hoe laat je dat zien?

De varkenspestepidemie bracht de beelden. De lijken die van de lopende band afrolden - bij de slachterij gebeurt het dagelijks - schokten het publiek. Boeren die hun vetgemeste varkens niet af mochten voeren lieten hun overbevolkte stallen zien en weer was de kijker aangegrepen. Daar maakte de regering gebruik van door een inkrimping op te leggen. De varkenshouderij heeft haar sympathie verloren. Het CDA heeft een varkenshoudster in de fractie die onbeschaamd haar eigen belangen vertegenwoordigt, mevrouw Schreijer-Pierik. In Barend en Witteman ratelde ze maar door over boeren die al heel lang goed dier- en milieuvriendelijk produceerden ,,wat de consument ook graag op zijn bordje wil hebben''. Ik zie dan die Van den Brink voor me die niets wilde veranderen voor het varken of het milieu. Ze stelde één interessant dilemma aan de orde: scharrelvarkens zijn slecht voor het milieu. Op die weinig cameragenieke gedachte werd niet ingegaan. De milieubeweging moet voor het verbreiden van dat inzicht een grappenmaker charteren. Neem een caberetier en kom gratis op teevee.