NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

JEROEN VAN BERGEIJK
Dit weekend heeft Alex van Es twee zakken Go Ahead Crinklins zoutjes en een blik Unox Tomatensoep verorberd, het Algemeen Dagblad gelezen en zijn poes verrast met Friskie Gourmet Kattevoer.

Hoe ik dat weet? Omdat de hele wereld via Internet kan zien wat er in de vuilnisbak van de 25-jarige systeembeheerder uit Apeldoorn ligt. Van Es heeft een streepjescode-scanner aangesloten op zijn website. Elke keer als hij iets weggooit, haalt Van Es de verpakking langs de scanner waarna informatie over het betreffende product onmiddellijk naar zijn homepage wordt gestuurd. Het resultaat: 's werelds eerste Internet vuilnisbak.

De Internet vuilnisbak is maar een van de vele onderdelen van het razend populaire Icepick.com (Ice is 'cool' en pick verwijst naar 'to the point', aldus verklaart Van Es de naam van zijn website).

Van Es woont in een heus Internethuis. Hij heeft ook zijn deurbel, koelkast, telefoon, toilet, radiowekker en maar liefst vijf videocamera's aan het web verbonden. Via Internet kun je zo allerlei wetenswaardigheden over het huiselijk leven van Van Es vergaren. Bijvoorbeeld dat er afgelopen zondag om 16.26 uur gedurende 0,4882813 seconde werd aangebeld, dat zijn koelkast sinds 12 juli 1272 maal is geopend en dat hij gisteren acht maal de wc heeft doorgetrokken.

Via de vijf webcamera's kun je zien waar in zijn woning Van Es zich bevindt. Meestal zit hij achter zijn computer. Zo nu en dan zien we hem een blik in de koelkast werpen. Ook houden de camera's in de gaten wie er voor de deur staat (de postbode) en wat er zoal op de Ugchelseweg in Apeldoorn passeert (auto's).

Een van Van Es' laatste aanvullingen op Icepick.com is de interactieve wekker. Elke dag mogen bezoekers van de site kiezen uit twintig liedjes die hij op zijn harde schijf heeft opgeslagen. De song met de meeste stemmen krijgt de eer Van Es te wekken.

Maar waarom dit alles? ,,Het is een uitdaging. Ik wil de grenzen onderzoeken van wat technisch mogelijk is. Elke keer als ik iets nieuws op het net aansluit, is het weer de vraag of dat gaat lukken'', vertelt Van Es. Maar hij zegt zijn site vooral te zijn begonnen uit nieuwsgierigheid. ,,Ik woon boven een kantoorpand en er werd vaak per ongeluk aangebeld. Ik wilde dat ook op mijn werk in de gaten houden.'' Deze nieuwsgierigheid, gekoppeld aan het feit dat zijn poes op het punt stond te bevallen, deed Van Es een eerste versie van zijn site ontwerpen waarbij de deurbel en wat camera's gekoppeld waren aan het Internet. Zodoende kon hij op afstand observeren wat er in zijn woning plaatsvond. In zijn privacy voelt Van Es zich zelden aangetast. Als er aanleiding toe is, dan sluit hij simpelweg de webcamera's even af.

Het meest verbazingwekkende van Van Es' site is misschien nog wel dat dagelijks honderden mensen vanuit de hele wereld een blik op zijn - niet bepaald opwindende - privéleven werpen. En natuurlijk krijgt hij commentaar op zijn leefgewoonten. ,,Je moet je pantoffels die daar liggen eens netjes opruimen'', meldt de een, terwijl een ander zich zorgen maakt over Van Es' eetgewoonten: er lijkt nooit groente- of fruitafval in zijn vuilnisbak te verdwijnen. Van Es verzekert op zijn website echter dat zulks wordt veroorzaakt doordat sommige producten geen streepjescode hebben. Ook krijgt hij commentaar dat hij zijn oude kranten bij het gewone afval stopt. En een enkeling informeert of Van Es vrijgezel is en of hij zijn bed niet aan het web kan koppelen.

(www.icepick.com)