NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

HET WORDT EEN GEWOONTE. Geen geweld, toch geweld, geen geweld. Saddam Hussein en Milosevic lossen elkaar af als doelwit. Nu is het weer de Iraakse leider die de gramschap van de internationale gemeenschap over zich heeft afgeroepen. Irak heeft zijn 'medewerking' opgezegd aan de inspectie van zijn arsenalen door de VN. Eerst moeten nu maar eens de sancties tegen dat land worden ingetrokken. De Veiligheidsraad heeft verontwaardigd gereageerd zonder zich overigens vast te leggen op de straf die hij voor Saddam in petto zou kunnen hebben. Dat kon ook moeilijk anders, want drie van de vijf permanente leden van de raad voelen niets voor harde maatregelen. Integendeel, zij zijn het met Irak eens dat het tijd wordt de betrekkingen te 'normaliseren'.

Uit alles blijkt dat ook de Amerikanen er niets meer voor voelen alleen de kastanjes uit het vuur te halen. In augustus maakte Irak korte metten met de afspraken die met VN-secretaris-generaal Kofi Annan waren gemaakt. Washington nam vervolgens het standpunt in dat dit een zaak voor de gehele Veiligheidsraad was. Toen de VS tijdens de vorige crisis, eind vorig jaar, een vloot samentrokken en Irak met kruisraketten bedreigden, was de kritiek niet van de lucht. Binnenskamers besloten de Amerikanen dat zij niet te pas en te onpas het risico konden lopen alleen in een oorlog verzeild te raken. Zij voelden zich als de politieman die bij het arresteren van de onverlaat door het publiek in de rug wordt aangevallen.

MINISTER VAN DEFENSIE Cohen zal zich nu internationaal oriënteren hoe de vlag erbij hangt. Er dreigt een herhaling van de ervaring die minister Warren Christopher in 1993 opdeed toen hij de Europese bondgenoten polste over een harder optreden in Bosnië. Christopher stelde zich toen op als de vragende partij. En dat waren de Europeanen van de Amerikanen niet gewend. Zonder Amerikaans leiderschap bleken zij niet bereid in beweging te komen. Christophers reis eindigde in een fiasco.

President Clinton lijkt nu toch weer de optie van het gebruik van geweld tegen Irak open te willen houden. Maar als hij erop rekent van zijn Europese vrienden het verlossende woord te zullen horen, dreigt hij bedrogen uit te komen. De tijd van bestraffing van verstoorders van de internationale orde lijkt voorbij.

( a d v e r t e n t i e s )