R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
T V V O O R A F :
Elke dag een mondige Vlaming
BIRGIT DONKER
De makers van Man bijt hond probeerden het toch nog een keer. Vast onderdeel van dit dagelijkse Vlaamse programma is de 'babbelbox', waarin kinderen èn volwassenen kunnen antwoorden op een kijkersvraag. Aanvankelijk liep de babbelbox niet zo, erkent Wouter Vandenhaute van het productiehuis Woestijnvis. ,,De mondigheid van de Vlaming viel tegen.'' Maar dit tweede seizoen wordt beter gelet op de vragen, zoals: wat zou u doen om zuiniger door het leven te stappen? Hoewel de antwoorden soms flauw zijn (,,Als ik ga winkelen, laat ik mijn vrouw thuis'') lijkt de mondigheid iets toegenomen. ,,Ik zou op twee kanten van het papier schrijven'', antwoordt serieus een jongetje. Man bijt hond is een programma geënt op de actualiteit, maar geen actualiteitenprogramma. ,,We proberen de onderwerpen die in het nieuws zijn een kwart slagje te draaien'', zegt Vandenhaute. ,,Man bijt hond is zoals wij tegen de buitenwereld aankijken: relativerend, mild en toch kritisch.'' Als bijvoorbeeld Vlaamse politici in het nieuws zijn omdat ze de hekken van een militaire basis hebben bestormd, worden ze de volgende dag gevraagd in Brussel nog eens een aantal hekken te beklimmen en daarbij hun klimtechniek toe te lichten. De reportages kunnen ontroerend alledaags zijn, zoals over een boerenfamilie die vertelt over de ongemakken die de aanleg van een snelweg op een paar meter van hun huis met zich meebrengt. Zonder te klagen, vertellen ze hoe hun dochter niet meer in haar kamer huiswerk kan maken door het oorverdovende lawaai. Even later zie je de kinderen naar school lopen, gehuld in een geweldige stofwolk. Gevoelige onderwerpen worden gemeden. ,,Je kunt niet plots iets doen over een overleden asielzoekster als je net een onderwerp hebt gehad over feesten op de Grote Markt van Leuven.'' Eén van de meest grappige items tot nu toe ging over rijke Nederlandse madammen in Brasschaat. Ze leken een perfecte persiflage van zichzelf, zoals ze vertelden hoe ze met hun hobby's de dag doorkwamen. Toch waren ze na afloop heel tevreden, zegt Vandenhaute. ,,En dat moet ook. De reportages moet eerlijk en authentiek zijn, hoewel je er ook een onderlaag in kunt lezen.'' De meeste reportages zeggen veel over Vlamingen, zoals de studenten die op zondagavond in de trein op weg naar hun kot (studentenkamer) hun plastic bakjes met eten van thuis laten zien. Wekelijks komt een aantal onderdelen terug, zoals 'mag da?' De vraag luidt bijvoorbeeld: mag je bier drinken op het werk? De kwestie wordt voorgelegd aan een aantal voorbijgangers op straat. ,,Eentje zal wel mogen.'' Of: ,,Het hangt er van af wat je in de namiddag nog moet doen.'' Dan volgt het formele antwoord van een hoogleraar arbeidsrecht: 'Bier op het werk mag, wijn niet want dat bevat meer dan zes graden alcohol'. Terugkerend onderdeel is ook de inmiddels populaire tienjarige tweeling Matthias en Christophe, die een dag doorbrengen bij een bekende Vlaming. Ze gaan bijvoorbeeld met een voormalig minister van Binnenlandse Zaken naar een oorlogsmuseum of met een omroepster naar de dierentuin. Intussen stellen ze onbevangen vragen als 'heeft u meer tijd nu u geen minister meer bent' of 'hoeveel kindjes wil je krijgen'? Man bijt hond, dagelijks twintig minuten op prime time, paste in de strategie van de publieke omroep vorig jaar om de concurrentie aan te gaan met het zeven uur journaal en de daarop volgende populaire soap Familie van de commerciële zender VTM. Inmiddels heeft Man bijt hond een marktaandeel van ongeveer 30 procent om half acht en nog eens 15 procent voor de herhaling om half elf. Vandenhaute: ,,We wilden bewijzen dat je voor een breed publiek programma's kunt maken zonder dat het per se debiele programma's zijn.''
Man bijt hond, weekdagen, Belg.1, 19.35 en 22.35u.
|
NRC Webpagina's
6 OKTOBER 1998
|
Bovenkant pagina |