NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

COEN VAN ZWOL
George A. Romero is en blijft de man van de zombies. In 1968 debuteerde hij met Night of the Living Dead. Deze low-budget film in grof zwart-wit werd de vader van een heel nieuw genre: de moderne zombiefilm, waarin een slinkend groepje mensen in een slinkende ruimte wordt samengedreven door een hongerige meute ondode kannibalen.

Romero produceerde daarna nog verdienstelijke horror - waaronder twee hele vieze zombiefilms - maar niets dat zoveel impact had als zijn klassieke debuut. Knightriders (1981) is een curiositeit in zijn oeuvre. Geen bloed en ingewanden, geen abattoir-humor, financieel een mislukking. Al kan het ook niet veel hebben gekost. De lauwe ontvangst verbaasde Romero niet. ,,Deze film moest ik nu eenmaal maken'', mompelde hij, en ging over tot de orde van de dag. Ook de acteurs, onder leiding van een nog onbekende Ed Harris, lijken Knightriders vooral voor hun eigen plezier te maken. Het concept van Knightriders is op zijn minst bizar. Jesus Christ Superstar ontmoet The Dukes of Hazard, zoiets. Het gaat over een rondreizend gezelschap in het zuiden van de Verenigde Staten. Ze strijden middeleeuwse toernooien uit op cross-motoren. Het publiek denkt dat het pure show is, in werkelijkheid nemen de deelnemers het allemaal bloedserieus. Ze gehoorzamen hun koning Ed Harris en diens zelfbedachte krijgsethos. Het blijkt al snel dat dit moderne Camelot op het punt staat uiteen te vallen door de wrijving tussen ideaal en werkelijkheid, integriteit en succes. Impressario's hebben de motorridders ontdekt, maar de koning wil niets weten van concessies aan de commercie. Uiteindelijk wint de wereld: de koning moet sterven, de zwarte prins wordt de nieuwe koning en de koningin trouwt met ridder Lancelot. In een lachwekkend hooggegrepen einde rijdt de koning-messias Ed Harris zich te pletter tegen een truck, dromend van een betere wereld. Zijn sekte blijft bijeen, bezield door zijn idealen, maar tegelijk verworden tot een gewone circusact. George A. Romero probeert in Knightriders hele diepe dingen te zeggen met hele platte middelen. Dat wekt bevreemding, alsof je kijkt naar de Matthaus-Passion op accordeon of een porno-versie van Hamlet. Eigenlijk is het daarom best knap dat Knightriders niet puur belachelijk, maar redelijk onderhoudend en bij vlagen zelfs ontroerend is. Jammer voor Romero dat hij zijn diepste gedachten alleen vorm kan geven tussen opspattende graspollen, exploderende motoren en stuntmannen in harnas. Maar we kunnen niet allemaal Martin Scorsese zijn.

Knightriders (George A. Romero, VS, 1981), RTL5, 20.30-22.40u.