NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
De schotelantenne staat er nog niet dus moest uw verslaggever afreizen naar een gemeente zonder de censuur van monopolist A2000. Alleen het uit Amsterdam geweerde CNN geeft de sfeer in werelddorp Washington, want het maakt van de wereld een dorp.

In Washington is iets gaande wat aan de rest van het land niet valt uit te leggen, laat staan aan het buitenland. Spannend is het zeker en CNN maakt er een afgerond verhaal van, een dagelijkse soap van reacties, analyses en interviews. Elke statement geeft een nieuwe wending aan de zaak. CNN heeft de kijkers de Golfoorlog doorgeloodst, dus waarom de affaire van de president niet. ,,Ooit had de Amerikaanse samenleving helden. Nu heeft ze alleen beroemdheden'', stelde de Amerikaan Daniel Boorstin vast. Het nieuws behandelt Amerikaanse politici als sterren, met de roddels. Omdat ze behalve hun roem niets bijzonders hebben, wekken ze weinig eerbied. Zo kan een president vallen, niet op misdadig machtsmisbruik maar op Henk van der Meyden. Zonder ideologische tegenstellingen wordt politiek een show.De affaire van de president is even verslavend voor de kijker als het afgesneden geslacht van John Wayne Bobbit of de moord op de vrouw van footballheld O.J. Simpson die begon met een achtervolgingsscène. Goed voor conversatie op straat. De eerste politieke televisiesekszaak betrof de senaatshoorzitting over het schaamhaar in de coke van kandidaat-opperrechter circuit court justice Clarence Thomas in 1991. Thomas was beschuldigd van seksuele intimidatie van een ondergeschikte. Het publiek vrat de getuigenissen over relaties, vieze grappen en pornovideo's van een hoge rechter maar walgde tegelijkertijd van zichzelf. De afschuw van de hoorzittingen werd zo groot dat de verhorende senaatscommissie midden in de nacht besloot om er een eind aan te maken en Thomas te benoemen, wat die ook op zijn kerfstok had. Inmiddels zit Thomas alweer zeven jaar geluidloos in het Amerikaanse Hoge Gerechtshof. Nu is de sigaar van Clinton aan de beurt. Televisie verslindt maar verteert niet. Voor Nederlandse omroepen is het moeilijk opboksen tegen de concurrentie op kabel of schotel. Nederlandse correspondenten hebben in Amerika niet de toegang van Amerikaanse omroepen of van de BBC, nummer twee in de pikorde. Een Afgevaardigde van het Huis wil nog wel een kwartiertje aan de Britse televisie uitleggen wat er in zijn land gebeurt maar Boliviaanse, Noorse of Nederlandse tv zijn zonde van zijn tijd. Buitenhof had gistermorgen twee Amerikaansen uitgenodigd en een hoofddocente Amerikanistiek aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. De presentator probeerde tevergeefs verklaringen van afschuw over Clinton te ontlokken maar de Amerikaanse vrouwen, juriste Karen Kao en journaliste S. Farrar, waren wel wijzer. De hoofddocente, R. Oldenziel, sneed het onderwerp aan waar de discussie tussen de op geslacht geselecteerde gesprekspartners over zou moeten gaan: seks op de werkplek en mogelijke machtsongelijkheid tussen man en vrouw. In het Amerikaanse leger is seks tussen collega's verboden. Ze wou er helaas niet op doorgaan. De vele pornografische details in het rapport duidden er volgens haar op dat aanklager Starr de president ten val wil brengen dus de discussie over machtsongelijkheid was hier niet relevant. Maar de pikante bijzonderheden vormen juist het enige bewijs in sekszaken, zodat ze aan bod moeten komen. Netwerk zou gisteren afzien van seksuele details. Het zou slechts reconstrueren hoe Clinton en minnares Monica Lewinsky elkaars gevangenen waren. Chronologisch werd verteld hoe Lewinsky, geen willoos slachtoffer, zich aan de president had opgedrongen en hoe ze hem later chanteerde voor een baan. Jammergenoeg ontbrak de juridische relevantie van het relaas. De kijker werd niet duidelijk gemaakt wanneer in het verhaal Clinton meineed pleegde en mogelijke getuigen op onwettige wijze beïnvloedde. Dat is de kern van de aanklacht. Netwerk hield het toch maar liever bij de seks.