NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur MARK HOOGSTAD
UTRECHT, 19 MEI. Donkere wolken pakten zich de afgelopen weken samen boven het hoofd van bondscoach Tom van 't Hek. Aanhoudend blessureleed en ronduit teleurstellende prestaties kenmerkten de aanloop van de hockeysters op het WK in Utrecht. Toch weigerde Van 't Hek het hoofd te laten hangen en hield hij vast aan zijn streven, een plaats bij de laatste vier. ,,Nederland beschikt over voldoende talent om aan die doelstelling te voldoen.''

Van 't Hek durft zijn nek uit te steken. Onlangs verlengde de voormalige linkerspits van Kampong zijn contract met de hockeybond (KHNB) tot en met de Olympische Spelen van 2000. Aanbiedingen van mannenclubs als Amsterdam legde hij bijna achteloos naast zich neer. Of de oud-international over twee jaar nog actief is als bondscoach van de vrouwen, hangt voor een belangrijk deel af van de prestaties in Utrecht. Aan talent ontbreekt het de Nederlandse vrouwen inderdaad niet, maar talent is tegenwoordig niet meer voldoende. Het vrouwenhockey heeft zich ontwikkeld tot een sport waarbij techniek het steeds vaker moet afleggen tegen fysieke kracht. Nederland lijkt het belangrijkste slachtoffer van die trend. Vorige week moest Van 't Hek na afloop van de oefeninterland tegen Zuid-Afrika (2-1) opnieuw constateren dat zijn ploeg het antwoord schuldig blijft zodra de tegenstander agressie in de strijd werpt.

Voor de Nederlandse vrouwen begint het WK morgen met het duel tegen Nieuw Zeeland, een exponent van het fysieke krachthockey. Een dag later wacht de confrontatie met Engeland, de ploeg die ruim twee weken geleden met 2-1 te sterk was voor de thuisploeg. Beide duels zijn volgens Van 't Hek van cruciaal belang voor het verdere verloop van het toernooi. ,,Als wij de eerste twee dagen zonder kleerscheuren doorkomen, kunnen er nog mooie dingen gebeuren'', zo voorspelde hij onlangs.

Hoop kan de bondscoach putten uit het verleden. In de aanloop naar de Olympische Spelen leek de ploeg twee jaar geleden het spoor volledig bijster. Desondanks werd brons gewonnen in Atlanta. Daarmee herhaalde de geschiedenis zich, want ook in 1990 kende de Nederlandse hockeyvrouwen een belabberde voorbereiding, destijds op het WK. Eenmaal in Sydney wierp de ploeg alle schroom van zich af en drong het door tot de finale, waarin het vervolgens afrekende met gastland Australië.

Verschil met toen is de lokatie. In eigen land gelden andere normen en zijn de verwachtingen hooggespannen, al biedt ook hier het verleden Van 't Hek enig houvast. Vier keer eerder speelden de vrouwen een internationaal toernooi voor eigen publiek: het WK van 1986, het EK van 1995 en tweemaal het toernooi om de Champions Trophy (1987 en '93). Afgezien van 1993 (tweede) was het telkens goud dat blonk voor de hockeysters. ,,Druk omzetten in doping'' is de opdracht die Van 't Hek zichzelf heeft meegegeven bij het WK in Utrecht. Wellicht dat de laatdunkende opmerkingen van Jacques Brinkman (,,Vrouwenhockey is geen sport maar spel''), woensdag in een vraaggesprek met deze krant, hem daarbij goed van pas komen. Van 't Heks collega Roelant Oltmans leek lange tijd gevrijwaard te blijven van tegenslag, maar afgelopen weekeinde ontkwam ook de mannenploeg niet aan pech. Australië won zaterdag met 3-2 van de olympisch kampioen, die het WK donderdag begint met het groepsduel tegen Canada. Belangrijker dan de nederlaag was het afhaken van Sander van Heeswijk, de veelzijdige middenvelder van Oranje Zwart die een ingeklapte long overhield aan het oefenduel.

In Utrecht zijn alle ogen gericht op Bram Lomans. Twee jaar geleden kreeg de 23-jarige strafcornerspecialist van HGC de kans om in de schaduw van Floris Jan Bovelander en Taco van den Honert kennis te maken met het internationale tophockey. In Atlanta voldeed hij aan de verwachtingen. Na het afscheid van Bovelander en Van den Honert werd hij de eerste schutter vanaf de rand van de cirkel.

Het WK in Utrecht wordt Lomans' vuurdoop, temeer omdat Oltmans behoudens een aantal varianten weinig alternatieven achter de hand heeft. Tegen Maleisië en Spanje liet Lomans onlangs zien het vizier weer ouderwets op scherp te hebben staan. In de oefeninterlands tegen de toplanden (Australië en Duitsland) gaf hij echter niet thuis. Lomans heeft één voordeel: onder impuls van sterspeler Teun de Nooijer staat het aanvalsgerichte spel borg voor veel strafcorners.

( a d v e r t e n t i e s)