NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

HET KRUIDNAGELKARTEL is blijven bestaan, het triplexmonopolie is nooit verdwenen. De belastingvrijstelling voor het nationale autoproject is niet geschrapt, de subsidies op eerste levensbehoeften zijn onder druk van voedselrellen niet verlaagd. De rijstimport is niet vrijgegeven. De aangekondigde sanering van het bankwezen heeft niet plaatsgehad.

Op deze - en andere - terreinen had Indonesië maatregelen beloofd om te voldoen aan de voorwaarden van het Internationale Monetaire Fonds (IMF) voor een financieel hulppakket. Maar Indonesië heeft met vage toezeggingen, niet-nagekomen afspraken en ondoorzichtige regels de afspraken met het IMF systematisch ontdoken. De regering wierp zich niet op het uitvoeren van de IMF-hervormingen, die de zakelijke belangen van de vrienden en familieleden van president Soeharto zouden treffen, maar op een omstreden plan voor een kunstmatige wisselkoers van de roepia dat de Indonesische bedrijven met grote dollarschulden zou begunstigen.

Het IMF staat voor een moeilijke keuze. Vorig jaar coördineerde het een internationaal hulppakket van in totaal 43 miljard dollar. Hiervan zou volgende week een tweede bedrag van drie miljard dollar moeten worden overgemaakt, maar het is duidelijk dat Indonesië zich aan geen van de afspraken heeft gehouden. De Verenigde Staten oefenen druk uit om het IMF-programma - en daarmee de leningen - op te schorten totdat de Indonesische machthebbers de hervormingen serieus nemen. Een missie van oud-vice-president Walter Mondale als speciale afgezant van president Clinton heeft niets opgeleverd; die van een Britse onderstaatssecretaris die namens de Europese Unie Jakarta heeft bezocht, evenmin.

ZONDER EEN financieel infuus nemen de risico's van sociale, politieke en etnisch-religieuze spanningen in het eilandenrijk met zijn 200 miljoen inwoners toe. De koers van de roepia, een graadmeter voor de mate van vertrouwen in de economische toekomst, is de afgelopen twee dagen met zeventien procent gekelderd en daarmee weer onder de tienduizend voor een dollar terechtgekomen.

Maar de deviezen van het IMF zijn niet bedoeld om de zakenbelangen van de Indonesische eerste familie veilig te stellen. De hopeloze situatie in Indonesië steekt ook schril af met die in Zuid-Korea en Thailand, waar een combinatie van politieke vernieuwing en economische hervormingen met ondersteuning van een IMF-programma wel degelijk resultaten oplevert. Indonesië zou daar een voorbeeld aan moeten nemen en intussen moet het IMF voet bij stuk houden.

POSITIEF NIEUWS voor het IMF komt uit Washington. De Bankencommissie van het Huis van Afgevaardigden heeft een Amerikaanse bijdrage van 18 miljard dollar voor het IMF met een verrassend grote meerderheid goedgekeurd. Daarmee is het pad geëffend voor aanvaarding door het Congres. Voor Clinton en minister van Financiën Rubin, die krachtig hebben gelobbyd voor deze bijdrage, is dit een politiek succes dat de internationale economische betrokkenheid van de VS onderstreept. Het IMF kan uitzien naar versterking van zijn financiële middelen. Gezien de Azië-crisis blijven zowel het een als het ander van het grootste belang.