R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
F I L M V O O R A F :
L'autre côté de la mer
RAYMOND VAN DEN BOOGAARD
Dat Montero zich voor het eerst sinds meer dan dertig jaar naar Parijs begeeft is uit nood: hij moet aan staar worden geopereerd en de medische voorzieningen in Algerije laten te wensen over. Maar in Frankrijk, theoretisch zijn vaderland, voelt hij zich niet thuis. Ook het weerzien met zijn zuster en familieleden, die net als de meeste pieds noir in 1962 zijn gevlucht en in Frankrijk een nieuw bestaan hebben opgebouwd, valt niet mee. Ze zijn te ver uit elkaar gegroeid, en hun visie van buitenaf op de toestand in Algerije en de gevaren die hij zelf loopt, wil Montero niet delen. Een gespreksgenoot in Parijs krijgt Montero pas in de persoon van Tarek, de arts die hem opereert. Tarek (Roschdy Zem) is in zekere zin zijn spiegelbeeld: een Algerijn die in Frankrijk is geboren en volledig lijkt geïntegreerd in de Franse samenleving. In tegenstelling tot Montero spreekt Tarek geen arabisch en in het land van zijn ouders is hij nog nooit geweest - hij zou wel willen maar het is te gevaarlijk. Tussen beide mannen ontspint zich een aarzelende dialoog rond de wonden van het verleden, en de mentale ballingschap. In L'autre côté de la mer geeft Dominique Cabrera (geb. 1958 in Oran en zelf pied noir) een origineel beeld van de problematiek in en rond Algerije. Cabrera - l'Autre côté de la mer is haar eerste speelfilm - maakte over Fransen die in Algerije zijn gebleven ook al eens een documentaire (Rester l-bas, 1992). Deze speelfilm lijdt enigszins aan zijn demonstratieve karakter - er moet erg veel geschiedenis en actuele problematiek aan de orde worden gesteld. Maar de acteurs, met name de vooral uit tweederangs politiefilms bekende Brasseur, maken veel goed.
L'autre côté de la mer (Dominique Cabrera, 1997, Frankrijk). Zondag, Ned.3, 14.00-15.31u.
|
NRC Webpagina's
21 FEBRUARI 1998
|
Bovenkant pagina |