R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
F I L M V O O R A F :
Toys
GERWIN TAMSMA
Naar verluidt leurde Levinson al tien jaar met zijn plan voor een anti-oorlogs fantasy film. Voor wie het resultaat ziet, is het niet vreemd dat de studio's in Hollywood er lange tijd geen heil in zagen. Dat ligt niet aan de aankleding. De door Mondriaan en Magritte geïnspireerde decors van Fernando Scarfiotti, die eerder Bertolucci's The Last Emperor had aangekleed, zien eruit alsof Playmobil als hoofdsponsor is opgetreden voor een variant op Dr. Strangelove. In de speelgoedfabriek waar het verhaal zich afspeelt, doet niets denken aan een industrieel proces. De bacterievrije ruimtes worden door de medewerkers gebruikt voor het uitleven van hun kinderlijk creatieve lusten. Opperkind Robin Williams is de zoon van de altijd kind gebleven oprichter. Die vraagt vlak voor zijn dood in een vlaag van verstandsverbijstering zijn broer, een generaal, de leiding van de fabriek op zich te nemen. Zijn zoon is 'er nog niet klaar voor'. De broer gaat miniatuur oorlogstuig in de fabriek produceren dat, op afstand bestuurd door Nintendo-kinderen, in echte oorlogen ingezet kan worden. Hier komen Williams en de zijnen uiteraard tegen in actie. De eerste vijftien minuten zijn vooral dankzij de decors en kostuums intrigerend. Daarna begin je medelijden te krijgen met de mensen van de marketingafdeling van de studio. Want waar is het publiek voor zo'n rare film die de kinderlijke onschuld wil bezingen maar vol zit met cynische, platte grappen die bestemd lijken voor een heel ander publiek? Het is alsof Levinson zijn eigen onderneming wilde bespotten, om een publiek te plezieren dat snel geïrriteerd raakt door het moralisme van Robin Williams' geëxalteerde improvisaties.
Toys (Barry Levinson, 1992, VS). SBS6, 20.25-22.30u., onderbroken door reclame.
|
NRC Webpagina's
15 DECEMBER 1997
|
Bovenkant pagina |