NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

LUXOR, MET ZIJN koningsgraven een toeristische pleisterplaats van belang, was gisteren voor het eerst doelwit van een terroristische aanslag.

De daders moeten in kringen van fundamentalisten worden gezocht - religieuze extremisten die in de voorbije jaren verantwoordelijk waren voor de moord op president Sadat en tal van aanslagen op toeristische doelen. Langzamerhand is het onder uiteenlopende terreurgroepen een geijkte tactiek geworden om onwelgevallige regimes te treffen in hun voornaamste inkomstenbron en in hun internationale prestige. Met het opblazen en neerschieten van vakantiegangers worden beide doelen tegelijk gediend, zeker in landen als Algerije, Turkije, Egypte en Spanje, waar de toeristische sector als geen andere tak van bedrijvigheid banen en belastinginkomsten genereert.

Toch getuigt de keuze voor dergelijke moordpartijen van desperaatheid. De regimes worden er doorgaans niet buigzamer van - in Egypte alleen al wachten tientallen veroordeelden op hun executie, en de bevolking, voorzover zij van het toerisme profiteert, raakt vervreemd van de fanatici. De toeristen zelf blijven komen tenzij, zoals in Algerije het geval is, de anarchie zich van de gehele samenleving heeft meester gemaakt. In Egypte hebben de fundamentalisten harde klappen moeten incasseren. De aanslag in Luxor betekent een escalatie, maar geeft ook aan dat zij zich in de hoek gedrongen voelen.

ACHTER WANDADEN als deze rijst de vraag of de daders van buitenaf zijn gestuurd. De regimes in Soedan, Syrië en Iran komen in aanmerking als de verantwoordelijke achter de schermen. Het terrorisme in het Midden-Oosten kent behalve een religieuze component sterke anti-Israelische en anti-Amerikaanse elementen. Het samenvallen-in-de-tijd van de aanslag in Luxor met de spanning rondom Irak en het vastlopen van het Israelisch-Palestijnse vredesproces suggereert een verband. Maar het terrorisme in Egypte staat op zichzelf en heeft de regering en de persoon van president Mubarak als zijn voornaamste doelwit. Dat het Egyptische staatshoofd zich door de jaren heen heeft laten kennen als een partner van de Verenigde Staten is van belang. Zijn kritischer houding van de laatste tijd heeft de fundamentalistische oppositie nog lang niet overtuigd dat de regering de 'goede kant' heeft gekozen.

Steeds weer blijkt het voorkomen van terreur een onmogelijke opgave. Terroristen geven er om verklaarbare redenen de voorkeur aan hun wapens te richten op de kwetsbaarste doelen. Toeristen vallen in die categorie. Maar het moderne toerisme zal niet onder de dreiging bezwijken. Daarvoor is het verschijnsel te massaal, zijn de drijfveren te krachtig en zijn er teveel alternatieven. In de confrontatie van terroristen met toeristen zullen de eersten op den duur aan het kortste eind trekken. Het aan onschuldige mensen toegebrachte leed is er niet minder om.