NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

KERKASIEL IN een nieuw jasje. Dat is het tentenkamp dat de Raad van Kerken in de bossen van Dwingelo heeft ingericht voor twintig uitgeprocedeerde asielzoekers. Het kamp vormt onderdeel van een campagne van de kerken voor ,,een humaner en rechtvaardiger asielbeleid''. In het kader daarvan hebben verschillende kerkelijke gemeenten zich ontfermd over afgewezen asielzoekers die teruggestuurd moeten worden. Het gaat daarbij de laatste tijd vooral om Iran. Dat vinden de kerken niet veilig.

De doelgroep van Dwingelo ligt iets anders. Hier gaat het om zogeheten ,,technisch onverwijderbare vreemdelingen''. Ook deze mensen zijn afgewezen, maar hun terugkeer stuit op feitelijke belemmeringen, bijvoorbeeld omdat het land van herkomst dwarsligt. Op een gegeven moment worden zij dan door Justitie op straat gezet. Dat vinden de kerken mensonwaardig. In beide varianten verdienen de bezwaren van de kerken tegen het vreemdelingenbeleid van de overheid respect. Maar het blijft niet bij bezwaren, de kerken schuiven het officiële vreemdelingenbeleid welbewust terzijde. Men kan daar nog zoveel bezwaren tegen hebben, asielbeslissingen zijn wél onderworpen aan democratische en rechterlijke controle.

WAARAAN ONTLENEN kerken het recht deze besluitvorming te doorkruisen? De wet heeft de asielzoekers niet meer te bieden dan de bepaling dat de politie een kerkgebouw niet binnen behoort te gaan voor een aanhouding tijdens een lopende kerkdienst. Kerkasiel gaat allang niet meer gepaard met een religieuze variant van de filibuster. Dat is een teken dat de kerken hun oudtestamentische of vroegmiddeleeuwse functie van sacrale vrijplaats kwijt zijn.

De kerken zeggen ook dat ze niet boven de wet staan maar ,,ernaast''. Een vooral taalkundige vondst, die nauwelijks houdbaar is. Eigenlijk zouden de vreemdelingendiensten trouwens wel blij zijn met kerkasiel, want de politie weet vaak ook geen raad met uitgeprocedeerde asielzoekers. Dat zou allemaal nog te verteren zijn als de kerken zich beperkten tot goed doen in stilte. Zij zoeken echter steeds duidelijker een politieke confrontatie met de overheid - zie Dwingelo. De kerk is geen staat in de staat. Zelfs niet als zij gehuld gaat in zeildoek.