NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

EINDELIJK IS zij er dan: de lijst met regelingen van de Nederlandse wetgever welke niet zijn voorgelegd aan de Europese Commissie in Brussel. De lijst kwam niet uit vrije wil, maar omdat het kabinet de 'Securitel-lijst' op last van de rechter openbaar moest maken. Als het aan de ministers Wijers (Economische Zaken) en Sorgdrager (Justitie) had gelegen zou de imposante opsomming van regelingen waarvan Brussel niet op de hoogte was pas zijn vrijgegeven nadat alles tussen de Nederlandse overheid en de Europese Commissie was 'geregeld'. Terecht heeft de president van de Haagse rechtbank hier vorige week een stokje voor gestoken. Het gaat niet aan de burgers dergelijke zwaarwegende informatie te onthouden.

In zijn vonnis naar aanleiding van het kort geding dat de vereniging van strafrechtadvocaten met een beroep op de Wet openbaarheid van Bestuur tegen de staat had aangespannen gaf de rechtbankpresident een lesje staatsrecht. ,,Aan het Nederlandse rechtssysteem ligt de veronderstelling ten grondslag dat iedere burger wordt geacht de wet te kennen. Keerzijde van deze veronderstelling is dat deze burger ervan uit mag gaan dat wettelijke voorschriften die op voorgeschreven wijze zijn gepubliceerd, ook rechtskracht bezitten.''

ER ZIJN DE afgelopen tijd wilde speculaties geweest over de consequenties van het niet aanmelden van regelingen bij de Europese Commissie. Nu de lijst er ligt is de duidelijkheid er nog steeds niet. Het is thans aan de juristen te onderzoeken waar mogelijk de ruimte zit en aan de rechter te oordelen of dit ook werkelijk zo is. Duidelijk is echter al wel dat het niet aanmelden van een regeling bij de Europese Commissie niet automatisch betekent dat deze ook geen rechtskracht bezit. Van belang is waarom de richtlijn waarop het Securitel-arrest is terug te voeren indertijd is afgekondigd. De achterliggende gedachte was dat de vrije concurrentie niet onder de noemer van technische voorschriften mocht worden belemmerd. In die context zal elk beroep op het Securitel-arrest worden beoordeeld. Daarom lijkt al te grote paniek over de rechtsgevolgen ook overbodig.

DEZE WETENSCHAP maakt het verkrampte optreden van het kabinet, en in het bijzonder van de ministers Wijers en Sorgdrager in de hele zaak des te opmerkelijker. Als van het begin af aan voor een volledige open benadering was gekozen, hadden de ministers zichzelf waarschijnlijk veel ellende kunnen besparen. Dat juist twee ministers van D66-huize zo hardhandig in aanvaring zijn gekomen met het verschijnsel openbaarheid, kan als ironie van het lot worden uitgelegd. Het is weer eens bewezen: macht blijkt weinig op te hebben met partijopvattingen. 'De burgers bij het bestuur', stond er ooit op de verkiezingsaffiches van D66. Maar daarvoor waren het dan ook verkiezingsaffiches.