NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In 12 theaters.

'Microcosmos' onderstreept de lotsverbondenheid tussen mensen en insecten

Sisyphus met een balletje stront

Door PIETER STEINZ
Wie er altijd al van heeft gedroomd zich te voelen als de Kleine Johannes of Erik in het klein insectenboek, mag de onconventionele natuurfilm Microcosmos niet missen.

Twee Franse amateurbiologen, Claude Nuridsany en Marie Pérennou, construeerden een weilandschap in de schuur van hun huis in de Aveyron en filmden met een op afstand bediende 35-millimetercamera het dagelijks leven van 'het volk van het gras' (zoals de ondertitel van hun documentaire luidt). De verbluffende beelden van huizenhoge insecten en andere weilandbewoners maken duidelijk dat je voor een superieure spektakelfilm geen dinosaurussen nodig hebt.

Het is moeilijk aan te geven welke scène in Microcosmos de meeste indruk maakt. Voor de liefhebbers van heroïek is er het gevecht dat een mier levert om zijn luizen te beschermen tegen een hollebollegijzig lieveheersbeestje. Voor de erotomanen zijn er opwindende beelden van een bij die zich stort op het binnenste van een bloem en van twee slakken die zich gepassioneerd met elkaar verkleven. En voor de fans van Griekse mythologie is er de waterjuffer die als Aphrodite uit schuim geboren lijkt te worden, of de mestkever die als Sisyphus in de weer is met een bal stront.

Microcosmos, dat voorzien is van een geluidsband met zowel originele diergeluiden als toepasselijke romantische muziek, is een film die verschillende genres op een onnadrukkelijke manier met elkaar vermengt. We zien elementen uit de rampenfilm (nietsvermoedende diertjes die gebombardeerd worden door reusachtige regendruppels), de martial arts movie (vliegend herten die elkaar een vrouwtje betwisten), de romantic comedy (twee lieveheersbeestjes die elkaar het hof maken) en bovenal de monsterfilm. Omdat Nuridsany en Pérennou naar eigen zeggen de kruipende dieren des velds wilden rehabiliteren, zijn de bad guys dit keer niet de spinnen en de vliegen. De grootste schurk is een amorele fazant die een slachting aanricht in een mierenkolonie - als Godzilla in een metropool.,,Onze bedoeling is om tussen insecten en mensen een gevoel van lotsverbondenheid tot stand te brengen'', zeiden de makers van Microcosmos afgelopen vrijdag in het Cultureel Supplement.

Daarin zijn ze geslaagd: je leeft mee met de pasgeboren wesp die zijn vleugeltjes proefdraait, en je identificeert je met de beestjes die 's ochtends de slaap uit hun ogen lijken te wrijven. En wie zou niet dolgraag aanschuiven naast de mier die drinkt van een heldere dauwdruppel?

Drie jaar werkten Nuridsany en Pérennou aan Microscosmos, dat in een tijdsbestek van vijf kwartier een dag en een nacht in het weiland condenseert. Na afloop van de film weet je niet alleen onvermoede dingen van oude bekenden als de sprinkhaan en de dagpauwoog, maar heb je ook intiem kennis gemaakt met de pillendraaier, het bootsmannetje, de wolkever en de hoornbij. Het Verkade-album Langs sloot en plas kan voorgoed de kast in.