NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In: 9 theaters.

Lesbische edelporno effectiever dan intrige over mafia

Door HANS BEEREKAMP
Het eerste half uur van Bound, geregisseerd, geproduceerd en geschreven door de uit Chicago afkomstige broers Larry en Andy Wachowsky (ze schreven eerder het scenario van de aardige Stallone-thriller Assassins), zou je het beste kunnen omschrijven als lesbische edelporno.

Vers uit de gevangenis betrekt de getatoeëerde loodgietster Corky (Gina Gershon, de vallende ster uit Paul Verhoevens Showgirls) een kamer naast het appartement van een gewelddadige mafioso (Joe Pantoliano) en zijn zwoele minnares Violet (Jennifer Tilly). Al bij de eerste kennismaking springt er een vonk over tussen de beide dames, en voor je het woord 'handboei' kunt uitspreken, vlijt Gershon haar smoezelige witte T-shirt tegen de haute couture van de buurvrouw, maar het mag niet zo blijven, want meneer komt voortijdig thuis.

Het zou niet eerlijk zijn te ontkennen dat het begin van Bound erotisch effect sorteert, al stemt die opwinding de argeloze, een thriller verwachtende toeschouwer net zo ongemakkelijk als het betrapt worden bij het kijken naar echte porno. De beloofde misdaadintrige stelt vervolgens teleur. Om aan haar wrede lot van voetveeg te ontsnappen, roept Tilly de hulp van Gershon in bij de uitvoering van een ingenieus, mogelijk bevrijding sorterend plan. Samen zullen ze twee miljoen ter witwassing in het appartement verstopte dollars verduisteren, en zorgen dat manlief daarvoor opdraait, wanneer zijn bazen om opheldering komen vragen. De Wachowsky's betonen zich bekwame regisseurs, maar zowel de plot als de vormgeving doen mechanisch en kil aan. Je gelooft eigenlijk geen moment wat je ziet, omdat de handige makelij steeds belangrijker lijkt dan de geloofwaardigheid van de schematische personages.

Veelbelovend kun je alleen de virtuositeit van het duo noemen. Die resulteert in dit geval slechts in holle retoriek en kunstjesmakerij. Kijk eens hoe goed ze de beeldgrammatica beheersen, als volleerde rederijkers. Acteurs regisseren gaat hen beduidend minder goed af; of de heldinnen uiteindelijk zegevieren, kan tegen die tijd niemand meer iets schelen. Andy en Larry Wachowsky zouden wel eens een gouden toekomst tegemoet kunnen gaan als 'script doctors' of andersoortige klusjesmannen in Hollywood, maar niet als regisseurs.