NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

DE EUROPESE TROJKA mijdt liever Israël dan Orient House. De absurditeit van het Europese beleid ten aanzien van het Midden-Oosten kon niet simpeler tot uitdrukking worden gebracht. De trojka bezocht zondag achtereenvolgens de Syrische president Assad en de Jordaanse koning Hussein, zij ging vandaag bij Arafat op visite, morgen ontvangt de Egyptische president Mubarak het gezelschap, maar het contact met Israël blijft beperkt tot een gesprek met minister Levy in de marge van een conferentie in Kairo. En dit alles omdat Israël de Europese delegatie liever niet ziet in Orient House, het gezicht van de PLO in Oost-Jeruzalem.

De verklaring van minister Van Mierlo dat het op verraad zou lijken als de Europese afgezanten tijdens een bezoek aan Jeruzalem plotseling Orient House links zouden laten liggen, bevredigt niet. De PLO mag door de tegenwoordige Israelische regering op armlengte worden gehouden, internationaal hebben zij en haar leider een erkende positie verworven. Voor een instelling als de Europese Unie gaat het er in deze beslissende fase om naar twee kanten haar geloofwaardigheid te behouden. Als de EU partijen inderdaad nader tot elkaar wil helpen brengen, zal zij op het hoogst mogelijke niveau met ieder van hen in gesprek moeten blijven. Het is nu niet de tijd voor symbolische gebaren, maar van het werken voor praktische oplossingen voor de urgentste problemen.

DE EIGENWIJZE reisroute van de trojka suggereert dan ook iets anders. De EU heeft tot dusver een assisterende rol gespeeld in de vredespolitiek ten aanzien van het Midden-Oosten. De gangmaker van het vredesproces in die regio zijn al vele jaren lang de Verenigde Staten. Maar de windstilte in de Amerikaanse bemoeienissen, een gevolg van de verkiezingscampagne, heeft de Europeanen verleid een gooi te doen naar een centrale plaats in de onderhandelingen. Onder het voorwendsel dat Amerika te eenzijdig pro-Israelisch was geworden, heeft de EU haar gewicht meer en meer naar de Arabische schaal van de balans verplaatst. Met als argument dat op die manier de duidelijke weerzin van de regering-Netanyahu tegen verder onderhandelen gemakkelijker zou kunnen worden doorbroken.

De geschiedenis staat niet aan de kant van de Europese redenering. De Israeliërs lijden onder hun trauma's: zij zijn zich dagelijks bewust van de risico's van de steeds weer opduikende terreur tegen hun samenleving. Slechts de verzekering van een grote mogendheid als de Verenigde Staten dat ten langen leste Irsaels veiligheid internationaal verankerd blijft, biedt een mogelijkheid de trauma's te overwinnen en verschaft werkelijke vrede een kans. Dat is overigens niet hetzelfde als de Israelische regering van het moment in alles haar gelijk te geven. Maar begrip voor de historische krachten die aan het werk zijn, is een eerste voorwaarde.

DE OMWEG om Israël - de trojka landt op het vliegveld van Tel Aviv maar doet dit om Gaza te bezoeken - is het verkeerde signaal op het verkeerde moment. De manoeuvre zal averechts werken op Europa's bedoelingen, want de Israeliërs zullen slechts worden gesterkt in hun overtuiging dat Amerika hun enige ware vriend en bondgenoot is.