K U N S T
|
NIEUWSSELECTIE
|
In Amsterdam, Rialto. Bromsnor op de fiets in Peking
Door PIETER STEINZ
Als je Ning mag geloven, houdt de Pekingse politie het midden tussen een verzameling straathoekwerkers en de Keystone Cops. Met serieuze zaken worden de agenten niet geconfronteerd, hun taak is het patrouilleren per fiets en het aanhoren van 'het dagelijkse gezeik'. Geen wonder dat ze jaloers kijken naar importtelevisieseries waarin hun Amerikaanse collega's 'zomaar mogen schieten en in dure auto's rijden'. Net als Nings veelgeprezen vorige film For Fun (over een groep bejaarden die liederen uit de Pekingopera instudeert) heeft On the Beat het karakter van een impressionistische documentaire. Maar dat is ook de achilleshiel van de film. De dramatische lijn in het verhaal - een overwerkte politieman verliest gaandeweg zijn zelfbeheersing - is te dun aangezet om de spanning 102 minuten lang vast te houden. Terwijl de subtiele absurdistische scènes (een collectieve inenting tegen hondsdolheid, een discussie met een arrestant over de morele gevaren van pin-ups) niet opwegen tegen de soms oeverloos in beeld gebrachte verhoren en huisbezoeken. Als On the Beat een cinéma vérité- documentaire van een uur was geweest, zou je hem prijzen als een superieur portret van bromsnorren in een miljoenenstad. Maar Ning Ying wilde een speelfilm maken, en daarin is ze niet geslaagd. Wat in het geheugen achterblijft is niet de tragedie van de gefrustreerde dienstklopper, maar het beeld van een samenleving die nog met anderhalf been in de jaren vijftig staat.
|
NRC Webpagina's
16 OKTOBER 1996
|
Bovenkant pagina |