NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In: Amsterdam, Cinecenter en De Meervaart (Cinekid, zo en wo).

Lijzig spel en gebrek aan vaart in kinderfilm

Door PIETER STEINZ
In De nieuwe moeder van Paula van der Oest besluit een Lets jongetje om na een traumatische ervaring geen woord meer te zeggen. Vanaf deze week is hij niet de enige 'jongen die niet meer praatte' in de Nederlandse bioscopen. Ook Memo, de negenjarige titelheld van de nieuwe jeugdfilm van Ben Sombogaart (Mijn vader woont in Rio, Het zakmes), gaat zwijgend door het leven, nadat hij zeer tegen zijn zin heeft moeten verhuizen van mooi Koerdistan naar kil Nederland.

Memo woont in een bedompt souterrain in een Nederlands havengebied. Hoewel hij in een leuke klas zit en al gauw een boezemvriendje heeft, blijft hij treuren om zijn leventje in Oost-Turkije, waar hij zijn eigen schaap had en altijd de post mocht rondbrengen. Urenlang zit hij te dromen voor het raam van het souterrain, letterlijk het venster van zijn dromen, totdat hij achter het glas een misdaad ziet gebeuren die uiteindelijk zijn leven verandert.

Op papier is De jongen die niet meer praatte een mooi verhaal, vol van dramatische tegenstellingen die zowel kinderen als volwassenen aanspreken: tussen plattelandsbestaan en stadsleven, tussen Koerdische warmte en Nederlandse koelte, tussen goedbedoelende Nederlanders en Nederlanders die illegalen uitbuiten. Maar Sombogaart slaagde er niet in om het scenario (van de in Berlijn wonende Lou Brouwers) ook een leven op het scherm te geven. Na een veelbelovend begin, waarin we aan de hand van Memo (een mooie rol van de Koerdische Erçan Orhan) worden rondgeleid in zijn idyllische bergdorpje, kenmerkt de film zich vooral door humorloosheid, lijzig spel en gebrek aan vaart. Hinderlijk is ook de onwerkelijke locatie (Antwerpen, compleet met Belgische huizen, schoolbussen en telefooncellen) die geen moment het idee geeft dat we zitten te kijken naar een verhaal dat zich afspeelt in een bestaand multicultureel Nederland.

Op het Filmfestival van Berlijn kreeg De jongen die niet meer praatte de UNICEF-prijs; de jury beloonde de moed van de regisseur om een jeugdfilm te maken over moeilijke thema's als integratie en cultuurverschillen. De derde bioscoopfilm van Sombogaart loopt inderdaad over van de goede bedoelingen.