NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Gezien: D.E.A.F. (Dutch Electronic Art Festival), Nighttown, Rotterdam. T/m 29 sept. in Rotterdam. Door HESTER CARVALHO
De organisatie van D.E.A.F., het Rotterdamse festival dat zich bezig houdt met ontwikkelingen in de kunst en (media)technologie, schreef in de festivalkrant dat kunstenaars en architecten hier een meta-discussie aangaan en interdisciplinaire samenwerkingsverbanden opzetten om de complexiteit van de materie in kaart te brengen.

Dat klinkt niet als een leuke avond. Maar gisteravond in Nighttown, een van de locaties waar dit grootschalige festival zich afspeelt, bleek de uitwerking van deze opzet eenvoudiger dan verwacht. Zo werd er in de eerste zaal met botsautootjes gespeeld. Met behulp van een joystick konden bezoekers auto's laten rijden op een groot projectiescherm. Als de auto's botsten, tegen elkaar of tegen de rand, dan klonk er een saxofoonstoot of een bromtoon. Het spel werd gespeeld via Internet, en er had door tien mensen, waar ook ter wereld, aan meegedaan kunnen worden. Maar een internationale kakofonie van botsende autos bleef uit. Het kleine aantal deelnemers zat nu gewoon in Nighttown of in het belendende Lantaren/Venster.

Ook de Sensorband maakt muziek at random. Hun instrument was een tot aan het plafond reikend klimnet. De bewegingen en het gewicht van de drie muzikanten die in de touwen klommen zorgden voor de aansturing van MIDI-geluidsfiles. Helaas was de variatie van de geluiden niet al te groot. Het resultaat van de klauterende muzikanten klonk voornamelijk als zuchten en grommen, alsof er een amechtig stelletje leeuwen rondliep. Deze manier van muziek maken, waarbij sensoren allerlei handelingen omzetten in geluid, is niet nieuw; Ad Visser en ook de geluidskunstenaars Harry de Wit en Michel Waisvisz hebben eerder dergelijke installaties ontwikkeld.

Wat wel nieuw had kunnen zijn, was een geslaagde uitzending van een concert via Internet. Maar de uitzending van het optreden van de Shaolin Wooden Men vanuit Australië verliep gewoon via een soort telefoonlijn en kon dus niet door iedereen ter wereld worden gevolgd. Dat de muziek die je in Rotterdam hoort op datzelfde moment in Melbourne wordt gemaakt, draagt niet wezenlijk bij tot groter luisterplezier.