NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In verschillende kranten las ik over Uw oudste zoon Willem Alexander en zover ik begrijp heeft een deel van het klootjesvolk zich serieus opgewonden over zijn iets te heftig uitgevoerde vreugdedansen in Atlanta, terwijl een ander deel van het gepeupel zijn gedrag juist enig en spontaan vond. Kortom: men is verdeeld.

Wat ik er van vond? Laat ik het voorzichtig zeggen. Zijn beetje wereldvreemde gedrag tijdens de Olympische Spelen getuigt niet van een hoge intelligentie, maar ik geloof dat dat in zijn geval ook een beetje het probleem is. Schat van een jongen, goed voor U en Uw man, altijd in voor een meter bier, maar om nou te stellen dat we onder zijn leiding een oorlog gaan winnen, is op zijn zachtst gezegd overdreven. Wat deed de lieverd fout in Atlanta? Ik zal het U uitleggen.

Iedereen die iets van sport begrijpt, weet hoeveel bloed, zweet en tranen er aan zo'n gouden plak kleven. Dat is voor een gewone sterveling bijna niet te bevatten. Roeit U Uw bootje maar eens in een metronomisch ritme naar de overkant van de hofvijver, probeert U maar eens een rondje op de mountainbike over een van Uw landgoederen of studeert U in Uw koninklijke fitnesszaaltje maar eens een sprongservice of een sleeppush in. In dat soort handelingen zit jaren en jaren oefenen op uren dat alle andere mensen slapen of feesten. Daarbij weet de echte sporter al die tijd dat aan de andere kant van de wereld een aantal net zo gestoorden hetzelfde staat te perfectioneren, dus mag je geen dag verslappen. Als het dan lukt en je krijgt als je verdiende loon een gouden medaille, dan moet je dat even verwerken en wil je je overwinning vooral vieren met diegenen met wie je al die jaren gevochten hebt. Het was voor onze topsporters dan ook vreemd dat in de eerste de beste seconde dat zij zich realiseerden dat ze Olympisch kampioen(!) waren, die bolle zoon van U met hen stond mee te hossen. Je moet wel heel weinig van sport begrijpen wil je zo'n moment verstoren. Het was echt gênant. Dus begrijp me niet verkeerd: dat hij er was vind ik prima en dat hij blij was is ook niet erg, maar de volgende keer moet hij even een kwartiertje wachten. Dit alles uit respect voor de topsporter en zijn gouden prestatie.

Stel dat hij trouwt met zijn verloofde Emily, hij geeft haar zijn jawoord en net voordat hij de bruid wil kussen kom ik naar voren stormen en zoen ik onze aanstaande koningin recht op de bek. Dat zou Uw Willempie vreemd en zeker niet leuk vinden. Dat was nou precies het merkwaardige aan zijn eigen dansgedrag.

Hoe is het trouwens met Uw aanstaande schoondochter? Uit de krant begreep ik dat ze gewond is geraakt bij een binnenbrandje. Ik las iets over een jasje reinigen met wasbenzine en dat naast de geiser. Da's niet handig. Ik zou, als ik U was, toch eens met het meisje praten. Wasbenzine naast de geiser! Dat wil je toch niet in je familie. Nu is er een simpele studenten-etage in de hens gegaan, maar denkt U toch eens in: volgende keer is het een van Uw paleizen. Ik zou toch nog eens even met Apeldoorn bellen en vragen of alles goed verzekerd is. Uiteindelijk hebben wij als volk in de loop der eeuwen al dat onroerend goed met hard werken voor U en Uw familie bij elkaar gesprokkeld en dat zien we niet graag in vlammen opgaan.

Kortom: werk aan de winkel. Praat eens met hem en praat eens met haar, leg hen uit hoe het zit en dan denk ik dat het allemaal best goed komt. Ik was zelf vijfendertig toen ik enigszins volwassen trekjes begon te krijgen, dus er is nog hoop.

Hopende dat ik U hiermee van dienst ben geweest en wetende dat hij zijn opdringerige en handtastelijke gedrag ten opzichte van de bronzen hockeymeisjes zelf wel aan zijn vriendin zal uitleggen (een beetje relatie kan tegen een stootje), verblijf ik met de vriendelijkste groeten en de meeste hoogachting

YOUP VAN 'T HEK