NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S c h a k e l s

Door onze redacteur HANS KLIPPUS
ATLANTA, 3 AUG. Het was vorige week een mooi gezicht om acht Nederlandse roeiers en een stuurman op het erepodium te zien staan. Zestien hockeyers in smetteloos witte trainingspakken op het hoogste schavot geven een nog imposanter beeld. De hockeyploeg haalde afgelopen nacht in de finale tegen Spanje (3-1) de derde gouden medaille voor Nederland in Atlanta binnen.

Het was voor het eerst in honderd jaar Olympische Spelen dat de Nederlandse hockeyers de titel wonnen. ,,We willen hier geschiedenis schrijven'', zei coach Roelant Oltmans al voor het toernooi. Dat lukte.

De hockeyers vierden na afloop een uitbundig feest met de grote aanhang op de tribunes van het stadion van het Morris Brown College. Floris Jan Bovelander maakte uit strafcorners de beslissende doelpunten, maar de fans zongen toch vooral keeper Ronald Jansen toe die met zijn reddingen Nederland in de eerste helft op de been had gehouden. ,,Jansen bedankt'', galmde het door het hockeystadion. ,,Jansen-Spanje 0-0'', zei Oltmans in de rust in de kleedkamer.

In de tweede helft werd Jansen wel gepasseerd. ,,Maar daar zijn ze me achteraf dankbaar voor, want daarna begonnen we pas echt te hockeyen'', was het commentaar van de 32-jarige keeper. Bondscoach Oltmans weet het matige spel in de eerste 35 minuten aan de spanning. ,,We hadden de laatste twee finales verloren. Daarom was de druk groot.''

Het liep door de oer-Hollandse strafcorner toch nog goed af. Voor rust verprutste Nederland er twee. De eerste werd toen door Delissen verkeerd gestopt en bij de tweede pushte Van den Honert tegen zijn ploeggenoot Lomans aan. Bovelander schoot in de 52ste minuut wel raak en deed het drie minuten later nog een keer, nóg harder en nóg zuiverder. ,,De eerste keer raakte ik de bal niet echt goed, de tweede was perfect.''

Bij het vorige grote succes van Nederland, de wereldtitel in 1990, had Bovelander ook al met twee benutte strafcorners de finale voor 70.000 toeschouwers in een afgeladen stadion tegen thuisland Pakistan beslist. ,,Nu moest ik even wachten totdat ik aan de beurt was met de strafcorner.'' In de rust was in de kleedkamer besloten dat de volgende corner die Nederland zou krijgen door Bovelander geschoten zou worden.

De dolgelukkige aanvoerder Marc Delissen kondigde het einde van zijn internationale carrière aan. Ook Bovelander, Crucq, Klein Gebbink en Van den Honert zullen stoppen. Van de ouderen twijfelen Jansen en Brinkman nog of ze tot het WK van 1998 in Utrecht zullen doorgaan. ,,Wat is er nou mooier dan met olympisch goud stoppen'', vroeg Bovelander.

Floris Jan Bovelander had zich verbaasd over het matige spel van Nederland in de eerste helft. ,,We zaten vast, waren niet handig genoeg'', aldus de middenvelder. De tegenstander in de finale, Spanje, was de grote verrassing van het olympisch hockeytoernooi. Het succes kwam eigenlijk vier jaar te laat. De Spanjaarden hadden graag op de Olympische Spelen in hun eigen land hoge ogen willen gooien. Maar ze eindigden toen in Barcelona als vijfde, één plaats onder Nederland. Bij het laatste EK kwam Spanje niet verder dan de achtste plaats, bij het WK in Sydney werd de ploeg negende.

De basis van de formatie van coach Antonio Forrellat is nog praktisch hetzelfde als bij die teleurstellend verlopen titeltoernooien. In Atlanta kreeg Spanje, dat bekend staat om zijn technisch verzorgde hockey, echter de geest na de verrassende zege in de eerste wedstrijd tegen olympisch kampioen Duitsland. Daarna werden ook nog gerenommeerde hockeylanden als Pakistan en Australië verslagen.

Ook Nederland had in de finale in de eerste helft grote moeite met de tegenstander uit Zuid-Europa. Spanje kreeg diverse mogelijkheden, mede omdat Oranje in het centrum van de verdediging de nodige steken liet vallen. Ronald Jansen voorkwam echter steeds een achterstand. Vlak voor rust kreeg hij een schot van Cobos vol op zijn masker. De beste kans was daarna voor Usoz die alleen voor het Nederlandse doel wederom de taaie Jansen op zijn weg vond.

De keeper was na acht minuten in de tweede helft wel kansloos op een zinderend schot van Victor Pujol. De Spaanse voorsprong was verdiend en Nederland zat in de problemen. Met Remco van Wijk wegens protesteren aan de kant schoot Bovelander tien minuten later de verlossende gelijkmaker in. Nadat hij ook voor 2-1 had gezorgd, was het verzet van de tegenpartij gebroken. Drie minuten voor tijd stelde Nederland de olympische titel definitief veilig. Het was wederom uit een strafcorner. Deze keer mocht pinchhitter Bram Lomans het proberen. Hij deponeerde de bal koelbloedig in de bovenhoek. De pas 21-jarige HGC'er speelde anderhalf jaar geleden nog bij een degradant, Push uit Breda, en nu keek hij verliefd naar zijn gouden medaille op zijn borst.

Het was IOC-voorzitter Juan Antonio Samaranch, een voormalig rolhockeyer, die de Nederlanders de prijzen omhing. De oranje kolonie juichte de kampioenen uitbundig toe. Ook Hans Jorritsma stond geëmotioneerd langs de kant. De NOC'er was bij het WK van '90 de bondscoach geweest en vier jaar later in Sydney was hij nog de trainer van Pakistan dat Nederland toen in de finale na strafballen versloeg. De Pakistanen werden nu in Atlanta teleurstellend zesde. ,,Olympisch goud is het mooiste dat er is'', vond Jorritsma. ,,Nederland heeft de titel verdiend. Het is niet makkelijk om als favoriet aan de verwachtingen te voldoen.'' ,,We zijn een waardig kampioen'', concludeerde de huidige coach Oltmans.

Premier Wim Kok zat in Atlanta voor de tweede keer op de tribune. Na afloop zei hij: ,,Ik heb nu twee hockeywedstrijden in mijn leven gezien. Beide duels won het Nederlands elftal met 3-1. Wij zijn de goudzoekers van Atlanta. De zilvervloot laten we aan Spanje.''

De bronzen medaille werd in Atlanta gewonnen door Australië, dat Duitsland met 3-2 versloeg.