NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Kind jaren '60 werpt zich op house

In Amsterdam vinden de opnames plaats van de nieuwe film van regisseur Ian Kerkhof. Naar De Klote! speelt zich af in de Amsterdamse house-scene van dealers en dj's, feesten en after-party's. ,,Niet de dj's zijn de helden van de house, het zijn de portiers.''

Door HESTER CARVALHO

,,Fuck you!'', schreeuwt Thom Hoffman vanachter zijn draaitafels naar het dansende publiek. Tierend zet hij zijn cowboyhoed op en loopt weg. Behalve de vijf camera-mannen die achter Hoffman aanrennen, trekt niemand zich iets van de commotie aan. Zolang er muziek is gaat men door met dansen, praten, blowen en pillen droppen. Naar De Klote! heet de nieuwe film van de Zuidafrikaanse Nederlander Ian Kerkhof, en de titel slaat op de gewoonte van veel jongeren om zich op house-party's vol te stoppen met drugs ('Een avondje naar de klote gaan'). De film gaat over zes jongeren die vanuit de provincie in de Amsterdamse house-scene belanden. Zo is er de negentien-jarige Jackye die haar jeugdliefde Martijn verlaat voor een oudere dealer, in pillen gaat handelen en uiteindelijk aan drugs en verkeerde mannen ten onder dreigt te gaan. Ze wordt op het nippertje gered door Martijn. Ook van de partij: het muzikale duo Yoyo en DD dat een plaatje maakt, dj Cowboy die zich als oude hippie in de house-scene probeert staande te houden, en de SM-liefhebberijen van dealer JP. De rollen worden grotendeels gespeeld door jonge amateurs.

Vrijdag werden in een filmstudio in Amsterdam-Noord de scenes gedraaid die zich op een grote party afspelen. Zo'n vijfhonderd mensen dienden al feestend als figuranten, en de studio, die met zorg was aangekleed, had meer sfeer dan de gemiddelde party. Er was een zithoek met opgepompte autobinnenbanden, een bar voor vruchtendranken, een tentje waar joints en lachgas werd verkocht, en het personeel liep rond in matrozenpakken.

De stijl van Naar De Klote!, die in oktober in de bioscopen te zien zal zijn, blijkt nogal karikaturaal. Thom Hoffman als dj Cowboy heeft over een luipaardleren broekpak een pluizige bontjas, en als Yoyo en DD tegen vijf uur s ochtends een 'optreden' doen, draagt Yoyo een rubber catsuit en harige moonboots, terwijl DD in metalen jurk, met niets eronder, een denkbeeldige synthesizer bespeelt.

De vijf cameralieden werken met kleine digitale video-camera's. Dit nieuwe systeem geeft een uitstekende beeldkwaliteit, mooie keuren, en is goedkoop. Na de montage zal het geheel worden overgezet op 35 milimeter film. Ian Kerkhof laat steeds alle scenes met meerdere camera's tegelijk draaien, zodat de beelden later 'tegen elkaar in' kunnen worden gemonteerd. Deze door clips en reclame-filmpjes geïnspireerde stijl moet de beweeglijkheid van de house-muziek en haar liefhebbers suggereren.

,,Echte filmcamera's waarmee je op 16 milimeter draait, zijn veel te log voor wat ik film,'' vertelt regisseur Ian Kerkhof (32). ,,Het geheel moet een beetje een psychedelische stijl krijgen, dat past bij de house-scene.''

Tijdens de opnamen loopt Kerkhof kalm rond. Hij laat af en toe een take overdoen, al moet het optreden van Yoyo en DD er in een keer op staan. ,,Het publiek in de zaal reageert maar één keer spontaan.'' Maar het is inmiddels al zo laat dat het publiek sowieso lauw reageert op de zwarte dansers en Yoyo's iele zangstem. Om een uur of zes worden de opnamen gestaakt. De volgende dag moet er een shoot-out gefilmd worden, compleet met explosies en stuntmannen.

Ondanks de vuurgevechten en een enkele SM-scene noemt Ian Kerkhof Naar De Klote! een 'lichte' film. ,,De seks in deze film is niet expliciet, en het geweld wordt ook niet al te direct in beeld gebracht. Maar de filmkeuring zal hem misschien toch wel voor 'boven de 16' vinden, omdat ik geen moralistich standpunt inneem over drugs.'' Want van alle aspecten van de house-cultuur vindt Kerkhof vooral het onomwonden drugs-gebruik intrigerend. ,,Jackye en Martijn, de hoofdfiguren van mijn film, gebruiken wel heel veel drugs, maar zijn toch heel onschuldig. Dat gedrag heeft voor mij veel verwantschap met de jaren zestig, de hippie-tijd, en dat is een periode die mij enorm heeft gestimuleerd. ,,Ik beschouw mezelf als een kind van de jaren zestig - al heb ik ze pas in de jaren zeventig beleefd. Want in Zuid Afrika, waar ik ben opgegroeid, loopt alles tien jaar achter. Deze periode nu heeft de esthetiek van toen, maar zonder de naieve politieke overtuigingen.''

Behalve de drugs behandelt de film ook andere aspecten van house. Zo speelt een aantal scenes zich af in een muziek-studio, waar een plaat wordt opgenomen. En een van de hoofdfiguren is een portier. ,,Want al zeggen veel mensen dat de dj's de goden zijn van de house, ik geloof absoluut dat de portiers de house-scene bepalen. Zij beslissen wie er binnenkomt dus een feest is goed of slecht op basis van het deurbeleid. De portiers zijn echte helden voor mij, ze hebben zo'n lastige taak, zeker nu de maatschappij zo gecriminaliseerd is. Er lopen heel wat mensen rond met pistolen, die graag een disco binnen willen. Mijn volgende film moet gaan over portiers en criminelen.'' De muziek bij de film is speciaal gemaakt door Nederlandse house-acts als Party Animals, Guan Elmzoon (ook bekend als King Bee) en Steve Rachmad. Ian Kerkhof 'ontdekte' house als muzieksoort pas begin jaren negentig. ,,Tot dan toe was ik allen maar geïnteresseerd in jazz. Ik luisterde naar Count Basie en Billie Holiday. Maar in 1991 ontmoette ik mijn huidige vriendin en die noemde me een ouwe lul. Ze liet me toen allerlei nieuwe dingen horen en ik vond het fantastisch. Ineens begreep ik de vrijheid van dit soort muziek. Het is als een soort kamer waarin je allerlei dingen kunt gaan doen, in plaats van dat je een vastgelegd stramien moet volgen. En ik denk dat we nog maar aan het begin staan. Wat de computerontwikkelingen betreft zitten we nu in het tijdperk van de oude blues, zo ongeveer bij Robert Johnson. Kun je nagaan hoe het zal zijn als we in het Miles Davis-tijdperk komen!''

Voordat Ian Kerkhof met de opnames van Naar De Klote! begon heeft hij een documentaire gemaakt over techno-muziek voor de VPRO-televisie. Bovendien heeft hij samen met co-scenarist Ton van der Lee (de producent van de film) research gedaan in de house-scenes van Amsterdam, Londen en New York. Toch is er in de house-populatie gemor ontstaan toen bekend werd dat Kerkhof in deze cultuur een speelfilm zou situeren. Zo zou hij zelf pas sinds een half jaar drugs gebruiken. ,,Op dat soort commentaar ga ik niet in, dat vind ik zo oninteressant.''