K U N S T
|
NIEUWSSELECTIE
|
In 5 theaters
Wordt het tuinen voor Jezus of vaten voor zonde? Ierland in de jaren van de rock'n'roll
Door PIETER STEINZ
Benny's andere boezemvriendin, de plaatjesmooie Nan, lijdt ook onder het conservatisme van Ierland anno 1957. Om te ontsnappen aan haar ruziënde arbeidersfamilie begint ze een verhouding met een edelman die ze in Dublin ontmoet. Maar als ze zwanger raakt en door hem verstoten wordt, belazert ze zonder scrupules haar beste vriendin in een poging om zichzelf de schande van een buitenechtelijk kind te besparen. Het verraad van Nan vormt de plot van Circle of Friends, dat door de Ierse regisseur Pat O'Connor (Cal, Stars and Bars) gebaseerd werd op het gelijknamige boek van Maeve Binchy; een belangrijke nevenintrige is de perfiditeit van de winkelbediende van Benny's vader (een karikaturale maar in al zijn slijmerigheid heerlijke rol van Alan Cumming) die in meerdere opzichten zijn handen niet thuis kan houden. Maar eigenlijk doet het verhaal er niet toe; Circle of Friends is een film over vriendschap en volwassen worden die het moet hebben van de nostalgische sfeer, het naturel van de hoofdrolspeelsters, de effectieve achtergrondmuziek (van Michael Kamen) en het prachtige tijdsbeeld van Ierland in de rock 'n' roll years. Minnie Driver (Benny), Geraldine O'Rawe (Eve) en Saffron Burrows (Nan) zijn op een sympathieke manier mooi, en schitteren met typische girls' talk in studentenkamers, in pittoreske weekendhuisjes en op de dames-wc's. Voor de grote naam van de film, de Amerikaan Chris O'Donnell die doorbrak als Robin in de derde Batmanfilm, is slechts een bescheiden rol als bleue jongen weggelegd, maar hij speelt hem met verve. Je zou zweren dat hij net zo Iers is als zijn naam. ,,There's hope for us all,'' zeggen de drie hartsvriendinnen tegen elkaar op een feestje waar gedanst wordt op muziek van een braaf bandje dat covers speelt van Little Richard en Buddy Holly. De film lijkt dat te onderstrepen. Alles loopt goed af, ook tot op zekere hoogte voor de trouweloze Nan, en de laatste scènes zijn zelfs bijna sentimenteel. Het is een wereld van verschil met het onlangs ook uitgebrachte Small Faces, Gillies MacKinnons pessimistische sfeerbeeld van verloren onschuld in het Schotse Glasgow. Het bedaarde tempo en het soms iets te warme humanisme van Circle of Friends zullen niet iedereen aanspreken. Maar voor de steile romantici, die voor de verandering graag eens een film zien waarin de enige dode aan natuurlijke oorzaken is overleden, is Circle of Friends de beste keuze sinds Il postino.
|
NRC Webpagina's
19 JUNI 1996
|
Bovenkant pagina |