NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In 12 theaters

Melodrama waarin geloofwaardigheid onrein is verklaard

Door PIETER STEINZ
Af en toe lijkt het of je zit te kijken naar een reclame voor ambachtelijk gebrouwen bier. De glooiende velden baden in gefilterd licht, goudgebruinde landarbeiders bewerken met opgestroopte mouwen het land, en op de achtergrond klinkt Novecento-muziek. Het is 1946 en op het Californische landgoed van de Mexicaanse familie Aragon is alles zoals het al eeuwen is geweest.

In dit nostalgische paradijs situeert de Mexicaanse regisseur Alfonso Arau zijn remake van de neorealistische film Quattro passi fra le nuvole (1942). A Walk in the Clouds is het verhaal van een handelsreiziger 'zonder verleden en toekomst' die in de bus een in de steek gelaten zwangere vrouw ontmoet en haar probeert te helpen door zich een paar dagen lang tegenover haar familie voor te doen als haar echtgenoot. Het korte verblijf op de wijngaard 'Las Nubes' doordringt de stadjer niet alleen van de glorie van het landleven, maar maakt hem ook verliefd op de vrouw die zogenaamd zijn echtgenote is...

Ik heb niets tegen melodrama, ook niet wanneer het gestuurd wordt door het aloude thema van de autoritaire vader die willens nillens zijn schoonzoon in spe accepteert. Maar Arau, die vier jaar geleden nog de magisch-realistische kookfilm Como Agua Para Chocolate regisseerde, hield geen maat. Alle scènes werden opgeklopt en met een laagje suiker overdekt, alsof geloofwaardigheid door de regisseur onrein was verklaard. Zelfs een vrijpartij in slow motion ging hem niet te ver.

Arme Keanu Reeves. Hij had vast gehoopt om met zijn hoofdrol in een 'kwaliteitsdrama' naast Anthony Quinn en Giancarlo Giannini te bewijzen dat hij ook voor andere dingen geschikt was dan het actiewerk in films als Speed en Johnny Mnemonic. In plaats daarvan valt alleen maar op hoe gekunsteld de eendimensionale teksten van de scenarioschrijvers uit zijn mond komen. Een beetje cynicus zou er om kunnen lachen, maar toen ik hem blijmoedig bezig zag in de ene absurde scène na de andere - met waaiers aan zijn armen om warmte over de wijngaard te verspreiden, met zwarte vegen op zijn gezicht na een allesvernietigende brand - overviel me een diep gevoel van medelijden.