|
Nieuws Achtergronden Opinie Biografieën Links
|
Sorgdrager handhaaft zich door zelfbeheersing
Door onze redacteur FRANK VERMEULEN : DEN HAAG, 14 NOV. 1995 Eén strategie heeft minister Sorgdrager (Justitie) altijd gehanteerd om zich te handhaven in het openbare leven: ,,M'n emoties in toom houden, al gebeuren er de vreselijkste dingen.'' Sorgdrager doet deze bekentenis in het nieuwste nummer van het cultureel periodiek De Gids. Gezien de produktietijd van het tijdschrift ligt het voor de hand dat de minister haar ontboezemingen, over ,,welke strategieën vrouwen hanteren om zich te handhaven in het openbare leven'', deed lang vóór het bewogen debat twee weken geleden in de Tweede Kamer over de gouden handdruk voor de Amsterdamse procureur-generaal Van Randwijck. De felle kritiek van de Kamer en de motie van de regeringspartijen waarin haar handelwijze in deze zaak werd afgekeurd, brachten de minister bijna tot aftreden. En bijna tot tranen. Voor Sorgdrager moet het dus méér dan vreselijk zijn geweest. Dat in toom houden van haar emoties ziet de minister als ,,toch een beetje aanpassen aan de mannenmaatschappij, die emotionaliteit al snel kwalificeert als gebrek aan stabiliteit of stressbestendigheid''. Het gouden-handdrukdebat ontketende een columnistendiscussie over het optreden van vrouwen in de politiek. In de Volkskrant spuwde Dorien Pessers vuur over de macho's in de Kamer en noemde de vrouwelijkheid van Sorgdrager haar ,,politiek kapitaal''. In deze krant disputeerden Christien Brinkgreve en J.L. Heldring over de vermeende tegenstelling tussen ,,menselijkheid en politiek'', terwijl Jaap Boerdam zijn liefde verklaarde aan de ,,mooiste minister''. Sorgdrager zelf erkent in De Gids dat er voor het optreden van vrouwen stereotypen bestaan. ,,Als je daaraan voldoet dan ben je 'maar een vrouw' en als je daar niet aan voldoet ben je een manwijf of heb je haar op je tanden.'' Zaterdag kreeg de minister van de Jonge Democraten, de jongerenvereniging van D66, het 'Meidenbeeldje' omdat zij volgens de jury heeft laten zien dat ,,politiek zeker geen mannenzaak is''. Sorgdrager heeft zich volgens haar jonge partijgenoten ,,duidelijk onderscheiden door als vrouw hoge maatschappelijke functies te bekleden zonder zich er op voor te laten staan vrouw te zijn''. Zelf schrijft Sorgdrager in De Gids dat haar geslacht haar carrière geen kwaad heeft gedaan: ,,Ik ben soms inderdaad een beetje bang geweest dat het wáár was, dat ik inderdaad ergens terecht kwam omdat ik een vrouw was.'' Ze geeft ook toe dat zij soms wel gebruik heeft gemaakt van het feit dat zij een vrouw is. |
NRC Webpagina's
19 augustus 1994
|
Bovenkant pagina |