Olympische Spelen 2000

Nieuws

Verslagen

Sporters

Digitaal dagboek

Boemerang

Programma

Door JACOB MELISSEN
SYDNEY, 2 OKT. Jeroen Dubbeldam kon zijn tranen niet bedwingen toen hij klaar stond om de hoogste trede van het ereschavot in Horsley Park te betreden. Hij kon het nog niet geloven dat het hem gelukt was om olympisch kampioen te worden.

De 12-jarige schimmel De Sjiem maakte in de drie rondes slechts één foutje, waardoor een zinderende barrage nodig was. In die barrage pakte Dubbeldam het goud en Albert Voorn zilver, met zijn paard Lando. Voorn wilde zonder medaille geen afscheid nemen van de hengst die hem in recordtijd naar de wereldtop heeft gebracht.

Beide mannen zochten op dat podium even steun bij elkaar, want de emoties werden ze bijna te veel. Logisch, wanneer je zoals Dubbeldam steeds naast de hoofdprijzen grijpt bij alle belangrijke wedstrijden. Want steeds zijn anderen net even sneller, springen net even verder of dat kleine beetje hoger. Als je het dan meemaakt dat jouw paard op die eerste oktober in het Horsley Park de olympische leus helemaal in praktijk brengt? Dan sta je versteld van je paard, van jezelf en van het resultaat. Dan ben je zonder het te beseffen op 27-jarige leeftijd olympisch kampioen. Dan maak je het mee dat ruiters waar je tegen opkijkt als Beerbaum, Pessoa, Fuchs en Melliger met lege handen staan en dat jij de gouden medaille om je nek gehangen krijgt.

Of dan is je naam Albert Voorn en heb je twintig jaar lang met de moed der wanhoop gevochten om erkenning. Steeds werd je te licht bevonden door kapitaalkrachtige lieden om het waard te zijn een toppaard van hen te mogen rijden. Dan komt er een Deen met een hengst in de aanbieding die door veel ruiters is geprobeerd, allen net als Voorn talentvol. Voorn accepteerde de uitdaging en wist al voordat hij Lando op stal kreeg dat het paard verkocht moest worden en dat hij er alleen maar op mocht zitten om de verkoopprijs te laten stijgen. Voor Indoor Brabant, maart dit jaar, lag de prijs van deze dekhengst beneden het half miljoen gulden. Na een voortreffelijke prestatie in de Wereldbekerwedstrijd op datzelfde concours oversteeg de prijs dat half miljoen, maar een echte liefhebber die ermee instemde dat Voorn het paard zou blijven berijden zou een potentiële koper zijn. Voorn werd vervolgens in Hoofddorp dit jaar Nederlands kampioen en reed zich daarmee de nationale equipe binnen. Er werd overeenstemming bereikt met de eigenaar dat Voorn in ieder geval tot en met Sydney de ruiter van Lando zou blijven. Vlak voordat de paarden naar Sydney vertrokken heeft de Duitse paardentycoon Paul Schockemöhle de hengst aangeschaft voor een miljoen gulden en was de beslissing genomen: na de Spelen raakte Voorn zijn paard kwijt.

Nu is Lando een veelvoud waard want hij kan werkelijk alles springen en is Otto Becker, zijn nieuwe berijder, de lachende derde. "In de eerste manche had ik in de driesprong pech en kreeg een foutje. In de tweede ronde had ik daar evenveel geluk en bleef toen foutloos", lachte Voorn.

Van de als laatste startende Braziliaan Rodrigo Pessoa werd verwacht dat hij net zo nonchalant het goud ging incasseren als hij dat twee jaar geleden deed op de wereldkampioenschappen in Rome. De hengst Baloubet weigerde tot drie maal toe voor een hindernis en zette zich schrap in het zand van de piste. Hevig gedesillusioneerd zocht de Braziliaan de stal op. Tijdens deze tragedie vierde Nederland op het inspringterrein al een klein feestje, want zowel Voorn als Dubbeldam waren hierdoor zeker van een medaille. Alleen de kleur was nog onbekend. Zou die exoot uit Saoedie Arabië, wiens enige wapenfeit bestond uit deelname aan de Olympische Spelen van Atlanta en tweede worden in de grote prijs van Amman, roet in het eten kunnen gooien? Kahled Al Eid ondernam een moedige poging met de 13-jarige Khashm Al Aan, maar hij bleef niet foutloos en was een fractie langzamer dan Voorn.

De beide Nederlandse ruiters waren zwaar onder de indruk van hun prestaties en raakten behoorlijk geëmotioneerd. "Ik wilde zo graag eens een Grote Prijs winnen op één of ander concours. Steeds lukte het ons om in de barrage van start te mogen gaan, maar altijd was er wel iemand anders sneller en nu hebben we dan toch maar de Olympische Spelen gewonnen."

Voorn: "Ik heb dat paard in mijn stal gekregen om het in de kijker te rijden. Dat is gelukt en hij is verkocht. Ik ben blij dat hij bij Otto Becker terecht komt, die ik als een topruiter beschouw. Maar één ding weet ik zeker. Ik kom terug, want dit voelt zo vreselijk goed!"