Olympische Spelen 2000

Nieuws

Verslagen

Sporters

Digitaal dagboek

Boemerang

Programma

Door onze redacteur MARK HOOGSTAD
SYDNEY, 18 SEPT. In het imposante zwemstadion waar de wereldrecords dezer dagen vallen als dominostenen, zette Pieter van den Hoogenband vandaag het gastland te kijk.

"In het hol van de leeuw", zoals hij glimlachend constateerde, versloeg de 22-jarige Nederlander het Australische tieneridool Ian Thorpe op de 200 meter vrije slag. Daarmee schreef hij geschiedenis: nooit eerder won een Nederlandse zwemmer een olympische gouden medaille.

Zelden was een finale zo spannend als vandaag in het met 17.500 toeschouwers uitverkochte Sydney Aquatic Centre. Van den Hoogenband verliet weliswaar als laatste het startblok, maar nam na zeventig meter de leiding, om die vervolgens niet meer af te staan. Thorpe, een mindere sprinter dan Van den Hoogenband, blies zichzelf op en bleek in de laatste vijftig meter fysiek niet in staat zijn befaamde eindschot te plaatsen, ook al keerden beiden op het laatste keerpunt (150 meter) in exact dezelfde tijd.

Van den Hoogenband tikte aan na 1.45,35 en evenaarde daarmee het wereldrecord dat hij een dag eerder zelf had verbeterd in de halve finales. "Gisteren heb ik laten zien waartoe ik in staat ben", zei de zesvoudig Europees kampioen vandaag vol trots. Het oude record stond met 1.45,37 op naam van Thorpe. Voor de laatste 25 meters beleefde 'VDH' vandaag als een roes. "Ik vroeg me af: waar blijft hij nou? Maar hij kwam niet", sprak Van den Hoogenband na afloop. "Het enige dat ik toen nog dacht was: ik word olympisch kampioen, ik word olympisch kampioen. Dit was mijn doel. Ik wilde die gouden medaille net iets liever dan hij het wilde."

Van den Hoogenband loste met zijn magistrale race de belofte in die zich vier jaar geleden in Atlanta al aandiende. Als een onbevangen tiener verbaasde hij toen vriend en vijand door twee vierde plaatsen, op de 100 en 200 meter vrije slag, weg te kapen. Pas een paar weken later drong het besef door dat hij wellicht op het podium had kunnen staan. "Vier jaar geleden ging alles in een flits voorbij", sprak hij in een eerste reactie. "Nu beleef ik alles heel intens."

The Battle of the Giants was vandaag de gehele dag het gesprek van de dag. Zou die dekselse Van den Hoogenband in staat zijn Thorpe, een Australische volksheld na zijn twee gouden medailles (400 vrij en 4x100 vrij), voor eigen publiek te verslaan, zo vroegen de Australische media zich af. Het aanvangs- tijdstip van het titanengevecht (19.11 uur plaatselijke tijd) werd in een speciale editie van The Sydney Morning Herald in blokletters afgedrukt op de voorpagina. Met zijn overwinning voorkwam Van den Hoogenband dat zijn tegenstander definitief toetrad tot de Australische eregalerij der zwemgroten. Drie gouden medailles tijdens één olympisch toernooi was in het rijke verleden van de natie slechts voorbehouden aan Murray Rose (Melbourne 1956) en Shane Gould (1972). Morgen, in de finale van de 4x200 vrij, krijgt Thorpe een tweede kans dat doel alsnog te verwezenlijken. Dan vindt hij opnieuw Van den Hoogenband op zijn weg, voor wie morgen verder de series en halve finales van de 100 meter vrije slag op het programma staan.

Trainer Jacco Verhaeren twijfelde niet toen hij zijn pupil vanmiddag rond het middaguur tegen het lijf liep in het olympisch dorp. "Ik was net terug van de series toen hij uit zijn bed stapte. Nog geen uur later zegt-ie: ik denk dat ik maar even weer ga liggen. Pieter is een langslaper. Zoveel slapen is vast ook een wereldrecord. Hoe meer hij slaapt, hoe beter hij zich voelt. Daarom wist ik dat het goed zat", zei zijn zwemcoach.

Verhaeren stuurde Van den Hoogenband het water in met de opdracht zijn eigen race te zwemmen, wetende dat Thorpe in de eerste 100 meter moeite zou hebben het hoge tempo bij te benen. "Ik heb Piet voorgehouden dat hij in feite niet kon verliezen, wat-ie ook zou doen. Hij was zo ontspannen dat het voor mijn gevoel bijna niet fout kon gaan."

Die mening onderschreef Van den Hoogenband gisteren al, na een in zijn ogen perfect laatste trainingskamp in Newcastle, waar hij de krachten in zijn lichaam voelde samenballen en zich sterker voelde dan ooit tevoren. Maar datzelfde kon gezegd worden van Thorpe, die zaterdag een demonstratie van zijn talent gaf door zijn eigen wereldrecord op de 400 meter vrije slag aan te scherpen tot 3.40,59. Amper vijf kwartier later stond Big Foot (schoenmaat 52) aan de basis van de overtuigende zege van de Australische estafetteploeg op 4x100 meter vrije slag. Startzwemmer Michael Klim had de ploeg op gang getrokken door de mondiale toptijd van Alexander Popov (48,21) terug te brengen tot 48,18.

Het spectaculaire nummer was sinds de introductie in 1962 zeven keer op rij gewonnen door de Verenigde Staten, die ditmaal genoegen moesten nemen met de tweede plaats. Medaillekandidaat Nederland ontbrak na de diskwalificatie in de ochtenduren wegens een te vroege overname van Dennis Rijnbeek.