Recensies optredens
Recensies cd's

MARISKA GRAVELAND
Meestal zijn de inspiratiebronnen van een videoclip makkelijk te herkennen. Uiteenlopende zaken als zwembaden, high ways en achterbuurten vormen nog steeds een dankbaar decor voor te mooi opgemaakte meidengroepen en gangsta-rappers. De band Mogwai zocht zijn inspiratie in een voor popmuziek zeer onverwachte hoek, die van de zwijgende cinema van voor de jaren dertig. En echt zonder geluid.

Flink scoren bij het grote publiek doet deze instrumentale underground-band uit Glasgow dan ook niet. Maar des te meer respect dwingen ze af met hun gewaagde clip XMas Steps. Een videoclip is toch in de eerste plaats bedoeld om de muziek te promoten, maar Mogwai presteert het om minuten lang géén geluid te produceren bij de zwart-witbeelden. En op het moment dat je je echt gaat afvragen of de band ooit nog de gitaar-snaren gaat beroeren, sijpelen de tegenritmes zachtjes de clip binnen.

In de voorafgaande tijd schepte een kalende arbeider grote kolen op een treinwagon, een vertrouwd beeld uit de zwijgende cinema. Een vrouw met een pleister op haar neus kwam hem bezoeken en gaf hem een kadootje: een paar laarzen bekleed met langharig wit bont. Als herboren stapt hij met het schoeisel het weiland in, op weg naar de Nieuwe Wereld. Zijn wandeling stokt echter al snel als hij op een van de verworvenheden van de moderne tijd stuit: een snelweg. De noise-muziek is ondertussen ook goed op dreef.

Het absurdisme van deze korte film, het woord videoclip volstaat eigenlijk niet meer, wordt tot het einde toe doorgevoerd. De arbeider schept weer kolen, de vrouw met de pleister komt weer binnen en de laarzen beloven wederom een spannende wandeling. De muziekinstrumenten zwijgen. Of toch niet? Met het volume op z'n allerhardst ontwaart de luisteraar wat ijle tonen. Mogwai is voor luisteraars met grote oorschelpen, net zoals de Mogwai's (uit de film Gremlins en Chinees voor 'monster') waar hun band naar is vernoemd.