NIEUWS  TEGENSPRAAK  SUPPLEMENT  DOSSIERS  ARCHIEF  ADVERTENTIES   SERVICE


Dossier Desert Fox

Nieuws

Achtergrond

Documenten

Links

‘Irak krijgt de schuld van alle kwaad in de wereld'

Door onze redacteur BERNARD BOUWMAN
BAGDAD, 17 DEC. De Amerikanen willen Irak vernietigen, maar de Irakezen zullen vechten tot ze erbij neervallen, belooft de Iraakse legerkapitein Al-Malky.

Kapitein Al-Malky was er klaar voor, ook al wist hij niet wanneer het zou gebeuren. ,,We zijn bang'', vertelde hij enige dagen terug op de universiteit van Bagdad, waar hij geschiedenis studeert, ,,maar we zullen vechten tot we er bij neervallen. Als de Amerikanen hier komen, verwelkomen we ze niet met rozen maar met geweren.''

De inspecties van de VN-wapencommissie UNSCOM waren maar een voorwendsel, aldus Al-Malky, want eigenlijk hebben de Verenigde Staten maar één doel, en dat is Irak vernietigen. ,,We trokken ons terug uit Koeweit en vernietigden alle chemische en biologische wapens. Maar nog was het niet genoeg, want Butler (het hoofd van UNSCOM, red.) begon vragen te stellen over de oorlog met Iran.'' Hij lacht grimmig. ,,Irak krijgt de schuld voor alle kwaad in de wereld, zo simpel ligt het nu. Als Butler zou zeggen dat Irak verantwoordelijk is voor de oorlog in Vietnam, zou iedereen in de Verenigde Staten hem onmiddellijk geloven. En de president zou mooie woorden spreken over vrijheid en democratie, en vervolgens raketten op ons afsturen.''

Woedend beent hij naar de landkaart aan de muur van de collegezaal. ,,Is Koeweit hier een aparte staat? Koeweit hoort bij Irak, dat kan iedere historicus je vertellen.'' Maar eigenlijk heeft de Amerikaanse agressie niets met de bezetting van Koeweit te maken, want ze werd al lang voor 1990 gepland, aldus Al-Malky. ,,De Verenigde Staten hebben nooit kunnen accepteren dat Irak de olie-industrie heeft genationaliseerd. Toen dat gebeurde, begreep Washington dat Irak de machtigste staat van de Arabische wereld kon worden en dat wilden de Amerikanen koste wat kost voorkomen. De sancties tegen Irak werden toen al gepland.''

De aanval op Bagdad is niet de eerste confrontatie met de VS die Al-Malky meemaakt. Want in 1991 was hij bij Koeweit gelegerd, en toen al ervoer hij hoe diep de haat van de VS jegens Irak is. Want toen de oorlog al bijna was afgelopen en zijn eenheid de terugtocht had ingezet naar Bagdad, werd zij vanuit de lucht bestookt door Amerikaanse vliegtuigen. Het werd een onnodige, wrede slachtpartij, zegt hij, waarin zijn vrienden werden afgemaakt als ratten. Iedere keer als hij Amerikanen hoort praten over vrede, ziet hij de lijken van zijn kameraden weer voor zich. ,,Zal er ooit één Amerikaan ter verantwoording worden geroepen voor die oorlogsmisdaad?''

Ook zelf kwam hij er niet zonder kleerscheuren vanaf. ,,Kijk, dat heb ik aan de Amerikanen te danken'', zegt hij, terwijl hij zijn broek opstroopt en een litteken aan zijn been laat zien. Dan gooit hij een brief van de medische dienst van het Iraakse leger op tafel. Volgens het document heeft hij suikerziekte en is zijn sperma niet meer beweeglijk genoeg. Gelukkig heeft hij al acht kinderen, lacht hij. ,,En die leer ik allemaal dat ze hun land moeten verdedigen.''

Voor luchtaanvallen zijn Al-Malky en zijn jaargenoten niet bang, al was het maar omdat de regering overal schuilkelders heeft laten bouwen waar de mensen hun toevlucht kunnen zoeken. En ziekenhuizen en andere belangrijke gebouwen hebben noodgeneratoren, zodat het openbare leven min of meer kan doorgaan ook al bombarderen de Amerikanen het elektriciteitsnet kapot. Wat hun wel angst aanjaagt, is de toekomst. Want hoe moet het verder, als de buitenwereld Irak zo blijft haten? Al-Malky hoopt op een mooie toekomst voor zijn kinderen, maar een van hen heeft al een zware zenuwtick aan de bombardementen op Bagdad tijdens de Golfoorlog overgehouden.

Zijn jaargenote Sfaqa heeft haar toekomstplannen inmiddels al grondig aangepast. Ooit was ze jong en vrolijk, maar sinds de eerste raket in 1991 insloeg heeft ze continu hoofdpijn. Haar plannen om te trouwen en kinderen te krijgen, heeft ze opgegeven. ,,Ik kan niet thuis in angst zitten terwijl mijn geliefde vecht aan het front. Dan blijf ik nog liever alleen.''

NRC Webpagina's
17 december 1998
    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC Handelsblad