|
|
Herkansing voor Britse Tornado's
Door MENNO STEKETEE
De Tornado's moesten elke keer verscheidene malen laag over de vliegvelden scheren om Iraakse vliegoperaties volledig onmogelijk te maken. Doordat de Iraakse luchtdoelartilleristen in deze aanvallen het patroon konden herkennen, werden de Tornado-aanvallen erg riskant. In de eerste week van het luchtoffensief van de anti-Iraakse coalitie gingen hierdoor vier toestellen verloren. De aanvallen op vliegvelden met de JP-233 werden daarop gestaakt. De Tornado's die nu worden ingezet - ze zijn nog kort geleden ingrijpend gemoderniseerd - zijn uitgerust met lasergeleide bommen van het type Paveway. De aanvallen gebeuren in 'paren'. Eén Tornado heeft een laser-'aanstraler' TIALD - de afkorting staat voor Thermal Imaging Airborne Laser Designator. Dit apparaat kan bij dag en nacht gronddoelen opsporen en hier vervolgens een krachtige laserstraal op richten. De andere Tornado werpt vervolgens een of meer van de Paveway-bommen af die de 'echo' van de laser naar het doel volgen. Volgens een in de Londense Times geciteerde hoge Britse luchtmachtofficier heeft de Paveway II van 500 kilo een nauwkeurigheid van ongeveer 10 meter, de tweemaal zwaardere Paveway III valt volgens dezelfde functionaris nooit verder dan drie meter van het 'aangestraalde' doel. Dat het toch mis kan gaan bewees een aanval in 1991 met de combinatie Paveway-TIALD. Toen week een bom van zijn doel af - een brug in Zuid-Irak - en trof een druk bezochte markt.
|
NRC Webpagina's 18 december 1998 |
Bovenkant pagina |