Dossier Desert Fox

Nieuws

Achtergrond

Documenten

New York Times

De eerste Amerikaanse militaire operatie die door George W. Bush is goedgekeurd ontrolde zich vrijdag in het luchtruim bij Bagdad, dezelfde arena waar de laatste acties van zijn vader als opperbevelhebber zich acht jaar geleden afspeelden. [...] Ze heeft [...] een tijdig signaal gestuurd naar Saddam Hussein dat de regering-Bush [...] niet zal terugschrikken voor het gebruik van geweld om iedere nieuwe Iraakse militaire bedreiging in toom te houden.

Maar luchtaanvallen kunnen niet in de plaats komen van een coherente nieuwe politiek die de regering spoedig moet presenteren om de steeds minder effectief wordende sancties van de Verenigde Naties te redden en om pogingen nieuw leven in te blazen die Iraks ontwikkeling van biologische, chemische en nucleaire wapens een halt moeten toeroepen. [...]Des te belangrijker is de Iraakse uitdaging voor de regering-Bush opnieuw een regionale en internationale coalitie op te bouwen voor het afdwingen van een strict wapenembargo tegen Bagdad. [...]

Washington Post

De Amerikaanse en Britse luchtaanvallen tegen militaire doelen in Irak zijn een welkome nieuwe stimulans voor een politiek die bezig was weg te glijden. Ze zijn geen vervanging voor de nieuwe politiek die de regering-Bush zal moeten formuleren. Maar ze tonen aan dat de regering- Bush aandacht schenkt aan een bedreiging die het team van Clinton de afgelopen twee jaar verkoos te negeren. Het is een goede start. [...]De Iraakse dictator heeft nu genoeg olie-inkomsten om zijn bevolking te voeden, maar hij geeft er de voorkeur aan de opbrengsten te besteden aan wapens en aan zijn omgeving, terwijl hij de armoede van zijn volk in het propaganda-offensief ruim weet uit te buiten. [...]Het nieuwe team heeft gelijk om alle opties serieus te overwegen - inclusief hulp aan de Iraakse oppositie en striktere afdwinging van de no-fly zones.

The Times

Iedere militaire actie brengt politieke kosten met zich mee. Tony Blair wist dat voordat hij Britse luchtaanvallen op Iraakse commando- en controlecentra goedkeurde. [...] De aanvallen werden niet bepaald door politiek voordeel, presidentiële krachtdadigheid of de onoverzichtelijke situatie in het Midden-Oosten, maar door militaire noodzaak. [...]Irak is niet een zaak van de NAVO, zoals Kosovo dat was. Noch verwachten de NAVO-bondgenoten serieus een politieke discussie vooraf over hoe Britse en Amerikaanse oorlogsvliegtuigen zich het beste kunnen beschermen op hun missies ter voorkoming van nieuwe repressie van Saddam tegen de Koerden in het noorden en de sjiieten in het zuiden. [...]Blair moet zijn partij en het land ervan overtuigen dat Saddam een werkelijke bedreiging blijft voor Britse belangen. De Iraakse dictator heeft opnieuw een militaire nederlaag geleden; zijn leugens moeten deze niet opnieuw in een propagandazege omzetten.

The Guardian

De escalatie van de Amerikaanse militaire druk op Irak is op veel manieren zorgwekkender voor Groot-Brittannië dan voor Saddam Hussein. Iedere bom die valt, versterkt de aanspraken van de Iraanse dictator voor pan-Arabisch leiderschap tegen verondersteld vijandig Westers imperialisme. [...] De [...] escalerende aanvallen op doelen bij Bagdad kunnen niet gesteund worden als wettig verantwoord of als uitvloeisel van gezond verstand. Ze dragen absoluut niet bij tot het einde van Saddams ongetwijfeld gevaarlijke tirannie. [...]Er is niets tegen om goede vrienden met Bush te zijn. Maar niet tegen elke prijs, meneer Blair. Deze Amerikaanse president is gevaarlijk.

Le Monde

[...] De omvangrijke vloot van oorlogsvliegtuigen en het doelwit van de radarinstallaties en de wapensystemen bij Bagdad wilden de vastberadenheid van de nieuwe Amerikaanse regering aantonen. [...]Dat Bush jr. een krachtdadige politiek kiest om uit de (Iraakse) impasse te raken, is geen verrassing. In zijn ploeg zitten veel oude getrouwen die aan de zijde van zijn vader oorlog hebben gevoerd. [...]Zal Bush jr. degene zijn die de Amerikaanse diplomatie op een ander spoor kan brengen? In zijn ploeg heerst verdeeldheid tussen activisten van het Pentagon en diplomaten die tegen militaire interventies gekant zijn. Bush zou moeten inzien dat de politiek van bombardementen en sancties slechts het Iraakse volk zwaarder zal treffen.

Frankfurter Allgemeine

Met een donderslag heeft George W. Bush het toneel van de wereldpolitiek betreden. [...]Bush' bevel tot de aanval heeft de wereld laten zien wat Amerika bedoelt als het van 'schurkenstaten'spreekt. De Amerikaanse president zal nu moeten bewijzen dat deze 'opvoering', ook vanuit het gezichtspunt van regionale stabiliteit, een strategie voor de toekomst kan opleveren.