Dossier EK 2000  

Nieuws

Veiligheid

Nederlands elftal

Toernooi

Geschiedenis

Tegenspraak

Links

Deense, Engelse en Noorse supporters op een speciale Rotterdamse EK-camping gedragen zich voorbeeldig.

Door onze redacteur RINSKJE KOELEWIJN

ROTTERDAM, 15 JUNI. De alcoholnevel ligt als dauw op de vier voormalige velden van voetbalvereniging Xerxes, pal naast de luchthaven van Rotterdam. Op het terrein van de club waar ooit Willem van Hanegem, Faas Wilkes en Coen Moulijn speelden, staan nu tenten, campers en caravans met daarin Deense, Noorse en Engelse supporters. Om elf uur 's ochtends slapen ze als lammetjes.

De Rotterdamse dienst sport en recreatie heeft speciaal voor het EK voetbal het voetbalterrein ingericht als camping. Voor twintig gulden per nacht mogen supporters er de nacht doorbrengen, voor vijftig gulden extra krijgen ze er een tweepersoonstent bij. Jan Bekkers, in het normale leven ambtenaar van voornoemde dienst, is tijdelijk campingbaas. Struikelend over tentharingen vertelt hij over het enorme feest van de avond ervoor, toen de Noren wonnen van de Spanjaarden en dat met iedereen vierden.

En hoe voelen de Noren zich, de ochtend na de overwinning? Héél zwakjes. En de Engelsen? Stomme vraag, die hebben al vijf dagen een hang-over. De Denen zijn redelijk monter. Preben Christianson is vroeg opgestaan om zijn vrouw in Videbaek, Denemarken, te bellen. Of alles goed is met de koeien. Hij heeft haar zelf nog wat op te biechten. Dat hij na afloop van de wedstrijd Spanje-Noorwegen in de 'Kuip' zomaar ineens struikelde. Dat zijn enkel niet is gebroken, maar wel verzwikt. Maar dat het niet zo erg is dat hij acuut naar huis moet komen. Dan hangt hij op, pakt zijn krukken, hinkt terug naar zijn camper en slaapt verder.

Vijf vrienden van voetbalvereniging Sundby, ook uit Denemarken, zijn al aan het ontbijten. Op tafel staan wodka en bacardi, ze drinken melk en sinaasappelsap. Alles gekocht bij het winkeltje van Margreet Elzerman. Normaal heeft ze een levensmiddelenzaak op de Overschiese Kleiweg, speciaal voor de EK-camping heeft ze een cabine ingericht met de hoogstnoodzakelijke spullen. Bier, veel water, wc-papier, voorverpakte hamburgers en brood.

Natuurlijk heeft ze even getwijfeld of ze dat wel moest doen, met haar goeie goed tussen de hooligans gaan staan. Maar er werd haar een hoop klandizie beloofd en er is vierentwintig uur per dag bewaking. Vier tot zeven bewakers van World Wide Security houden het terrein in de gaten. En de supporters zijn heel voorkomend en beleefd, zegt Elzerman. Vriendelijk zelfs.

In de voetbalkantine kunnen campinggasten voor 12,50 gulden een gebakken ei krijgen met worst en spek. De onderhoudsmannen van de dienst recreatie nuttigen hun eigen boterhammen en cola op het terras onder de parasol, schuilend voor de regen. In twee weken tijd hebben ze de camping gereed gemaakt. Douches en toiletten geplaatst, ijzeren platen neergelegd zodat de ambulance op het terrein kan komen, een aparte vluchtbrug gemaakt. Ruim twee ton heeft alles bij elkaar gekost. Maar dan is ook wel met álles rekening gehouden. Elk los slingerend onderdeel is weggewerkt, zodat niemand het als wapen kan gebruiken. Nu zijn ze bezig vlaggenmasten te plaatsen en rijden ze met kleine graafmachines tussen de tenten voor 'werkzaamheden'. Opdat het geheel er nog wat florissanter bij komt te liggen.

Henrik Berthel, kale kop, rode ogen, 26 jaar, uit het Deense Skanderborg ontbijt luidruchtig met bier. Zijn vader en zijn moeder ook. Samen zijn ze naar Rotterdam gekomen voor de wedstrijd van de Blue Vikings tegen Nederland, morgenavond. Voor de eerste wedstrijd, tegen de Fransen, had Henrik ook kaartjes geregeld. Twee gewone voor zijn ouders, voor zichzelf had hij voor tweehonderd gulden een Vip-kaart van hoofdsponsor Philips geregeld. Was lachen, na afloop van de wedstrijd kon hij met datzelfde kaartje ook nog naar de receptie met de Deense prins Joachim en prinses Alexandra. Hij was wel de enige die geen pak aan had, en de enige met rode en witte strepen op zijn schedel.

Bij de campingplaats krijgen de supporters een gratis buskaart, waarmee ze elk half uur met de speciale pendelbus van en naar het Rotterdamse station kunnen reizen. Tegen het middaguur, als honderden Denen aankomen, vertrekken de meeste Noren. Muisstil zitten ze in de bus, geconcentreerd op elke hobbel en elke bocht. De RET-buschauffeur kijkt in zijn spiegel en grinnikt. Zingen kunnen ze niet meer.