Dossier Clinton

Actueel

Transcriptie van Clintons verhoor voor de Grand Jury (17 aug. 1998). Ook als zip-bestand te downloaden.

Starr Report

Clintons reactie op het Starr Report

Clintons tweede reactie op het Starr Report

Monica Lewinsky

Linda Tripp

Paula Jones

'N 1 APRIL GRAP, dacht president Clinton nog even. Maar het is toch waar: de federale rechter in Little Rock heeft de klacht van Paula Jones tegen de president niet-ontvankelijk verklaard. Zelfs als het verhaal van Jones over de ontmoeting met toen nog gouverneur Clinton in de inmiddels befaamde hotelkamer in Little Rock waar is, dan levert het volgens de rechter juridisch gezien nog geen seksuele intimidatie op zodat het uitgesloten is dat een jury ooit tot een veroordeling komt.

Dat laatste staat nog maar te bezien - in dit type zaken is een axioma dat alles mogelijk is met een jury - maar juridisch gezien komt de conclusie in elk geval niet als een verrassing. Sexual harassment is een juridische groei-industrie in de Verenigde Staten, maar er zijn grenzen. Een brutale vraag, het laten zakken van de broek: het is allemaal weinig verheffend voor een gouverneur, laat staan een president. Maar om van intimidatie te kunnen spreken is meer nodig: een patroon van onwelkome seksuele avances of een ,,vijandige werkomgeving''. In Little Rock bleef het volgens zeggen bij de befaamde pantalonscène.

DE VRAAG IS WEL waarom de juridische klucht zo lang heeft moeten duren. Formeel komt het antwoord op deze vraag goeddeels op het conto van de typisch Amerikaanse mogelijkheid een proces vooraf te laten gaan door een zogeheten discovery fase. Daarin worden de partijen over en weer in staat gesteld alvast zoveel mogelijk feiten op tafel te krijgen in afwachting van een eventuele rechtszaak. Oorspronkelijk bedoeld als een middel om de processuele efficiency te verhogen, is de discovery uitgegroeid tot een zelfstandig pressiemiddel om een tegenpartij mee te chanteren.

De leden van het federale Hooggerechtshof moeten op de hoogte zijn geweest van dit soort uitwassen toen zij vorig jaar mei het groene licht gaven aan Jones en haar advocaten om de zaak tegen Clinton tijdens zijn tweede ambtstermijn als president door te zetten. Zijn advocaten hadden uitstel bepleit omdat de procedure het Witte Huis te veel in beslag zou nemen. De hoge rechters deden nogal kleinerend over het risico dat er van alles bij deze zaak zou worden gehaald en wezen het verzoek om uitstel unaniem af.

Dit ontketende pas goed een stroom van vuilspuiterij die het aanzien van het presidentschap geen goed heeft gedaan. Het enige voordeel is dat, àls een discovery eenmaal zijn loop heeft gehad, het ook snel afgelopen kan zijn.

MOET NU SPECIALE aanklager Kenneth Starr niet eens afronden? Starr is de weg kwijt. Van het Whitewater-schandaal, bij het gewicht waarvan al vraagtekens pasten, is hij steeds meer afgedwaald tot wroeten naar beweerde presidentiële escapades. Ook zijn methoden zijn er niet op vooruit gegaan. Mevrouw Lewinsky dwingen te getuigen over haar dochter schijnt te passen in de pittige Amerikaanse stijl van aanklagen, maar wekt toch vooral gepaste weerzin op.

Het gaat niet om de presidentiële seks maar om de vraag of Clinton de waarheid spreekt, heet het. De kwestie is echter of men zelfs een president iedere impertinente vraag mag stellen op straffe van meineed. Ook hier lijkt het hoog tijd voor een nuchtere juridische afronding.