Zaterdag werd in Washington het openingsduel van het Amerikaanse profvoetbal voor vrouwen gespeeld. Voor 34.000 toeschouwers maakte een Braziliaanse het enige doelpunt.

Door onze correspondent MARC CHAVANNES

WASHINGTON, 17 APRIL. In bijna alles leek het op mannenvoetbal. Je zag ze in alle soorten, de speelsters die met één beweging een bal kunnen stoppen, van richting veranderen en versneld doorzenden. Plus de zwoegers, de ruimers, de vrije ruimte-zoekers en de pingelaars door het volle centrum. Alleen vuil spelen wilden deze vrouwen geen van allen.

De thuisploeg trad pas voor de derde keer op als elftal. De vrouwen van The Washington Freedom moesten elkaar nog vinden. Voetballen konden zij wel, en bij vlagen razendsnel als de Braziliaanse Roseli aan de bal was, maar het vermogen de bal in het doel van de tegenpartij te leggen, ontbrak lang.

Overigens zat alles mee bij deze nationale primeur; het lenteweer, de opkomst van 34.000 enthousiaste toeschouwers. De feestelijke start van het profvoetbal voor vrouwen in de Verenigde Staten werd pas geconsumeerd in de 68-ste minuut van de openingswedstrijd tussen de ploegen uit San José, Californië, en Washington DC.

Brandi Chastain, de ster van de Bay Area CyberRays, legde toen Mia Hamm, de legendarische captain van Washington Freedom, in het strafschopgebied neer. Heel netjes, maar de scheidsrechter was onverbiddelijk. De strafschop werd koel benut door de kleine Braziliaanse aanvalster Pretinha, die van vreugde haar shirt over het hoofd trok.

Daarmee was de einduitslag bereikt in een wedstrijd waarin aanvallend voetbal van twee kanten niet werd beloond met een hoge score. Het publiek roerde zich kranig, gezien het gebrek aan oefening. Waar de heftigheid van het spel toe kan leiden, had men na 34 minuten al ervaren toen sterspeler Tisha Venturini met een gebroken hand het veld af moest. De ten overvloede het veld opgeholde brancard markeerde dat het geen picknick was.

De uitbraak van Washington, die leidde tot de strafschop, was een onderbreking van een lang Cyber-offensief. De conditie van alle speelsters was zodanig dat de verdediging zonder enig oponthoud mee terug ging als het spel even terugveerde. De fatale tackle was dus geen paniekdaad maar een 'correcte sliding' volgens het handboek. Alleen in het strafschopgebied.

Brandi Chastain hield haar verontwaardiging als goede professional en propagandiste van het vrouwenvoetbal in Amerika binnen de perken. Na de douche gaf zij toe dat zij anders zou hebben gefloten. Zij wist zeker dat zij de bal had gespeeld, niet de vrouw. "Maar het is de scheidsrechter die beslist. Ik vind het niet makkelijk als verliezer het veld af te komen, al blijft het belangrijkste dat wij vandaag geschiedenis hebben gemaakt."

Mia Hamm, als topinternational het publicitaire boegbeeld van de nieuwe League, hield zich op de vlakte. "Het is niet aan mij om te zeggen of die strafschop wel of niet terecht was." Ze gaf toe dat het jammer was zo te winnen.

De wedstrijd was ingeleid door vuurwerk en de eerste munt werd opgegooid door ex-tennisprof Billie Jean King, die door de speelsters wordt gezien als de akela van de vrouwensport in Amerika. Niemand weet of het vrouwenvoetbal even prominent wordt als het proftennis voor vrouwen. July Foudy, die met nationale ploeg olympisch goud in '96 en de wereldtitel in '99 won, denkt dat het vrouwenvoetbal in de Verenigde Staten een goede kans maakt omdat het niet hoeft op te boksen tegen een traditie van mannenvoetbal. "Bij ons voetballen 7 8 miljoen meisjes. Die hebben nu hun rolmodellen. Wij hebben bovendien een demografisch voordeel: wij hebben een breed familie-publiek, terwijl de mannen zijn beperkt tot een etnisch publiek." Bij de eerste wedstrijd van de Women's United Soccer Association was het stadion inderdaad gevuld met gemoedelijke mannen en vrouwen, gezinnen en kinderen. Het was niet de jamboree van moeders met dochters van dertien, die sommigen hadden voorspeld. Opvallend was het blanke aanzien van de menigte in een stad als Washington, waarin meer dan de helft van de bevolking zwart is en het latino-aandeel snel groeit.

International Briana Scurry, de keepster van Atlanta Beat, zelf van Afrikaans Amerikaanse afkomst, is niet verrast: "Zwarten wonen meest in binnensteden. Voetbal is geen sport van de binnensteden. Jongens spelen daar football en basketbal en meisjes basketbal. Vraag me niet waarom. Voetbal hoort er nog niet bij, maar dat gaan we veranderen."