NIEUWS
TEGENSPRAAK
SUPPLEMENT
DOSSIERS
ARCHIEF
ADVERTENTIES
SERVICE
|
|
|
NIEUWS
TEGENSPRAAK
SUPPLEMENT
DOSSIERS
ARCHIEF
ADVERTENTIES
SERVICE
|
|
Nederlander Dudok de Wit wint Oscar
Door HANS BEEREKAMP
Toch was Steven Soderbergh in het Shrine Auditorium te Los Angeles gisteren de morele overwinnaar. Niet alleen omdat hij voor twee films genomineerd was, en ook Erin Brockovich, geheel naar verwachting, een Oscar in de wacht sleepte, voor de hoofdrol van Julia Roberts, maar vooral omdat Soderberghs voor Hollywood zeer onorthodoxe werkwijze - hij voerde zelf de camera bij Traffic en rekent Godard en het Deense manifest Dogma95 tot zijn bronnen van inspiratie - kennelijk bij zijn stemgerechtigde vakbroeders in goede aarde valt. In zijn dankwoord voor de regie-Oscar bedankte Soderbergh niemand in het bijzonder (‘dat doe ik liever persoonlijk dan in het openbaar'), maar wel ‘al diegenen in de wereld die een deel van hun dag Besteden aan creatief werk.‘ Daarentegen was Julia Roberts, die lang heeft moeten wachten op haar eerste Oscar, niet te stuiten in haar dankbetuigingen. America's sweetheart heet haar volgende film, en zo gedroeg ze zich ook, geëmotioneerd en niet van plan zich te houden aan de elke winnaar toegemeten 45 seconden. Roberts' optreden, dat eindigde met de woorden ‘I love the world, I'm so happy!', zal nog heel wat keren op de televisie herhaald worden. Het was een zeldzaam moment van intense emotie in een overigens opvallend vlakke aflevering van het jaarlijkse prijzengala. Er waren een paar verrassingen, zoals de Oscar voor de Beste vrouwelijke bijrol voor Marcia Gay Harden, die de vrouw van schilder Jackson Pollock speelde in de door titelrolvertolker Ed Harris geregisseerde filmbiografie Pollock; de prijs voor het Beste liedje voor Bob Dylan (bijna 60), die het via de satelliet ten gehore bracht vanuit Sydney; de scenario-Oscar voor Cameron Crowe, ook regisseur van Almost Famous; en twee andere satellietverbindingen, ter viering van het jaar waar Stanley Kubrick in 1968 zijn film 2001, A Space Odyssey aan wijdde - een met science fiction-auteur Arthur C. Clarke in Colombo, Sri Lanka en een andere met de bemanning van het internationale ruimtestation Alpha, waar met belangstelling naar de Oscarshow gekeken werd. Debuterend presentator Steve Martin interacteerde vooral succesvol met het publiek in de zaal, door de op rauwkost sabbelende Danny DeVito een bakje dipsaus aan te bieden, de niet-geamuseerde Russell Crowe te beledigen en de wel het spel meespelende Tom Hanks schuldbewust te laten kijken, toen Martin ‘onthulde' dat Crowe's voornaamste Oscarconcurrent wel verantwoordelijk moest zijn voor geruchten over de plannen om Crowe te ontvoeren. Die geruchten worden overigens door de FBI wel zeer serieus genomen, gezien de mate van extra-bewaking rond de Australische ster van Gladiator. Wat vooral ontbrak in het programma waren de traditionele liefderijke hommages aan de filmgeschiedenis. Er waren alleen beeldcompilaties te zien ter gelegenheid van de ereprijzen voor drie veteranen: producent Dino De Laurentiis (82), cameraman Jack Cardiff (86) en scenarist Ernest Lehman (80). Daarentegen kan een show, waarin cellist Yo-Yo Ma en violist Itzhak Perlman gezamenlijk de vijf genomineerde muziekscores uitvoeren, en naast Dylan ook Sting, Randy Newman en Björk hun eigen genomineerde liedjes zingen, moeilijk ongeïnspireerd genoemd worden. Het grootste probleem was eerder een soort van slecht bij Hollywood passende ingetogenheid. Die zou wel eens te maken kunnen hebben met de angst voor de staking van de scenarioschrijvers, die Lehman een hart onder de riem stak. De Amerikaanse filmindustrie verkeert niet zozeer in crisis alswel in een overgangsstadium naar nieuwe vormen, waarvan de reikwijdte niemand nog kent. Dat op zo'n moment niet Steven Spielberg maar Steven Soderbergh als Beste regisseur aangewezen wordt, is een teken aan de wand met meer betekenis dan de vijf Oscars voor Gladiator.
Zie ook:
Hoe laat je fietswielen draaien?
|
NRC Webpagina's 26 MAART 2001
|
| Bovenkant pagina |
|
|