De Franse modehuizen willen zoveel mogelijk vrouwen bedienen en bieden daarom van alles wat. Van glamour tot sober en van streng tot koket. Maar wat overheerst is het fluweel en de ruches en franjes van de romantiek.

Door JETTY FERWERDA

PARIJS, 16 MAART. Mode is een puzzel. De stijl van elk volgend seizoen is een combinatie van oude en nieuwe kledingstukken, kleuren, stoffen, stijlen en smaken. En steeds vaker bedenken en leggen we die puzzel zelf. Jean Paul Gaultier, een ontwerper die als geen ander de 'streetvibes' aanvoelt, maakte van zijn wintercollectie letterlijk een puzzel door kledingstukken te delen en van die onderdelen nieuwe kleren te maken. Zo werd de onderkant van een trenchcoat een overslagrokje met ceintuur in de taille en de bovenkant een bijpassend colbert. Een kostuum deelde hij in vieren: een pantalon en een lang colbert waarvan de onderkant een minirokje werd, de bovenkant een bolero en de mouwen afneembaar. Mode is uiteindelijk wat wij er met z'n allen van maken en Gaultier heeft dat heel goed begrepen.

De belangrijkste puzzelstukken voor komend najaar worden geleverd door een aantal invloedrijke ontwerpers. Enerzijds zijn er de Belgen met hun avantgardistische en realistische collecties, anderzijds de grote Franse merken die voor een meer toegankelijke stijl kiezen. Opvallend is het verschil in stemming bij deze twee groepen, de Belgen lijken alweer wat somberder gestemd en lijken het gekoketteer met glamour en luxe zat. De Franse merken zien nog steeds het grote geld, maar voelen het naderende economische onweer en zwakken hun patserige stijl af tot meer romantisch en victoriaans.

In een donkere, rokerige ruimte en van onderaf belicht door rijen spots stuurde Veronique Branquinho haar mannequins het plankier op. De keiharde hardrock was nog net te verdragen. De collectie was ruiger en minder romantisch dan haar voorgaande collecties, androgyner ook en overwegend zwart van kleur. Kenmerkend waren de soepel vallende stretch- overgooiers met daaronder pullies, de smokingjasjes met revers in aubergine, groen of bruin, de smalle broeken in subtiele glitterkrijtstreep, de a-symmetrische rokken en fluwelige sweaters met voorpand van patchwork. Ook Ann Demeulemeester hield het sober, al was het minder zwart dan voorgaande seizoenen. Wit en rood vormen naast zwart haar belangrijkste kleuren. Demeulemeester is een kei in het presenteren van sterke vrouwen met een ontspannen en een zekere sexy uitstraling. Haar losse trui-jurken met nonchalante ceintuur op de heup, de strakke leren leggings en de rechte, heupkorte jasjes op rechte rokjes in leer zijn echter zo gemaakt dat je als man de draagster eerst voorzichtig benadert in plaats van haar meteen te versieren.

De grote Franse modehuizen zijn vaak geïnteresseerd in een grote markt en willen graag veel vrouwen bedienen. Dus bieden hun collecties van alles wat. Chanel, Ungaro, Celine, Vuitton en Dior deinen allemaal mee met de romantische golf die momenteel de wintercollecties overspoelt. Hier en daar wat afgewisseld met militaire elementen als trenchcoats en officiersjassen en aangedikt met (nep)bont en leer. Zelfs Tom Ford, die zijn tweede collectie voor het modehuis Yves St. Laurent presenteerde, liet zijn gelikte stijl voor wat het was. Hij zette in op een soort moderne zigeunerstijl, satijnen jurkjes waarvan de manchetten en taille ingenieus geplooid waren, franjejurken, kokerrokjes van fluweel met wijde blouses met vetersluiting en wijde rokken met ruches. Het leek alsof Ford samen met de oude Yves aan de tekentafel had gezeten in plaats van koppig zijn eigen zin door te drijven.

Een zekere koppigheid kan overigens geen kwaad in de modewereld. Als het maar tot goede resultaten leidt. De Nederlandse Ronald van der Kemp bijvoorbeeld, die zo onbeschoft aan de kant werd gezet door het modehuis Guy Laroche, heeft het hoofd na al die ellende niet laten hangen en besloot met een eigen collectie door te gaan. Hij koos voor een persoonlijke presentatie bij hem thuis, waar hij in zijn kantoor de bureaus aan de kant schoof en een showroom inrichtte. Af en toe pikte hij wat kledingstukken uit het rek, die hij vervolgens door een model liet showen. Van der Kemp is vooral sterk in sexy kleren, die het vrouwenlijf door plooien en draperen perfect accentueren mits je maat 36 hebt. Mooi waren zijn witte blouse met subtiele vlinderprint, de strakke stretchjurkjes in jaren twintig stijl; met accent op de taille en blouson met overslag. Zijn (rijke) klanten bevinden zich vooral in Amerika, het land waar hij het vak pas echte leerde toen hij als huisontwerper bij het sjieke modewarenhuis Barney's werkte.

Een zekere koppigheid heeft ook het Nederlandse duo OscarSuleyman. 'Relax!' Was het thema van de show, die werd gehouden op een soort houten bovenzolder. De twee ontwerpers zijn er op vooruitgegaan. Was hun voorgaande collectie nogal stijfjes en streng, nu oogde het als geheel - inderdaad - ontspannen. En daarmee nog beter verkoopbaar. Nog steeds spreken de twee heren hun voorkeur uit voor strenge vrouwen op hoge hakken, maar de dames trekken nu naast een zachtgeel mantelpak ook een gebreide jurk of catsuit aan. Of een witleren pak met enorme kabels op de mouwen en zelfs een luxueus rokje van donkerblauw bont met het uiterlijk van ribfluweel. Daar valt allemaal prima mee te puzzelen.